Walery Łoziński
Z Wikipedii
Walery Łoziński (ur. 15 stycznia 1837 w Mikołajowie koło Stryja, zm. 30 stycznia 1861 we Lwowie) - polski pisarz i publicysta.
Był młodym, dobrze zapowiadającym się pisarzem (powieści: Zaklęty dwór, Szlachcic chodaczkowy, Szaraczek i karmazyn, Czarny Matwij), redaktorem związanym z grupą "Dziennika Literackiego" (pisma dla ludu: "Dzwonek" i "Czytelnia dla Młodzieży"). Poruszał w swoich utworach problematykę narodową, sięgając do krwawych wydarzeń z okresu rabacji galicyjskiej i Wiosny Ludów w Galicji. Jego utwory były poddawane ostrej cenzurze zaborcy. Jego pisarstwo łączyło styl gawędy szlacheckiej z pierwiastkami romantycznymi, zawierało także elementy powieści sensacyjno-obyczajowych.
Był bratem Władysława, historyka, publicysty, badacza przeszłości kultury polskiej, sekretarza Ossolineum, powieściopisarza końca XIX i początku XX wieku, a także kuzynem Karola Szajnochy.
Zmarł na skutek ran odniesionych w pojedynku z Karolem Cieszewskim i został pochowany na koszt miasta Lwowa na cmentarzu Łyczakowskim.