Więźba dachowa
Z Wikipedii
Więźba dachowa - drewniana konstrukcja dachu, drewniany szkielet dachu, który przenosi obciążenia z pokrycia dachowego.
Więźby należą do konstrukcji ciesielskich. Przekazywanie sił od obciążeń ciężarem własnym, wiatrem i śniegiem pomiędzy poszczególnymi elementami odbywa się poprzez złącza ciesielskie.
Podstawowym elementem więźby są wiązary dachowe, wśród których najczęściej spotyka się: wiązary krokwiowe, jętkowe, płatwiowo-kleszczowe, wieszarowe. Dach składa się z kilku wiązarów na których spoczywa pokrycie dachu oparte za pośrednictwem łat (wąskich desek lub szerokich listew), elewentualnie dodatkowo kontrłat lub deskowania.
Wiązary opiera się na belkach stropu poddasza; na murze za pośrednictwem murłaty lub ścianie szkieletowej - na belce oczepowej. W kierunku podłużnym konstrukcja dachu usztywniona jest za pomocą ukośnie przybijanych desek wiatrownic.
W konstrukcjach archaicznych dachów spotyka się również typy:
- więźbę sochowo-ślemieniową
- półsochową
- ślęgową
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury, wiązar (budownictwo),
