Wiedza Powszechna
Z Wikipedii
Wydawnictwo Wiedza Powszechna w Warszawie jest największym polskim wydawcą literatury popularnonaukowej i słowników dwujęzycznych, jednym z największych wydawców encyklopedii, leksykonów tematycznych, słowników i poradników języka polskiego, podręczników do nauki języków obcych, jak też podręczników do nauki języka polskiego dla cudzoziemców oraz popularnych rozmówek i przewodników.
[edytuj] Publikacje
Większość publikacji popularnonaukowych jest objęta seriami wielotematycznymi z zakresu nauk ścisłych, przyrodniczych i społecznych oraz specjalistycznymi z zakresu historii, literatury, filozofii.
Słowniki języków obcych (zakres - 35 języków świata) prezentują ogromną rozpiętość, jeśli chodzi o treść, opracowanie i przeznaczenie: naukowe - wielkie i podręczne (najobszerniejsze na polskim rynku księgarskim tego typu dzieła z dziedziny leksykografii), dydaktyczne - łączące cechy słownika i podręcznika, specjalistyczne, tematyczne oraz popularne, małe, kieszonkowe, minimum, ilustrowane dla dzieci i in.
Podręczniki do nauki języków obcych obejmują kursy dla początkujących i zaawansowanych (z kasetami lub bez) przeznaczone do nauki samodzielnej lub pod kierunkiem lektora, kursy dla dzieci, gramatyki, podręczniki o charakterze pomocniczym, poszerzające znajomość danego języka.
[edytuj] Historia
Wiedza Powszechna rozpoczęła działalność w 1947 r. jako wyodrębniona redakcja Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, wydając wielonakładowe broszury popularnonaukowe z różnych dziedzin, które w założeniu stać się miały podstawą domowych biblioteczek. Był to cel szczególnie ważny wobec zatraty tysięcy woluminów, których nie oszczędziła wojenna pożoga. Ten etap działalności Wiedzy Powszechnej zainicjował i animował jej faktyczny założyciel - Stanisław Tazbir (1892-1978), pedagog i działacz oświatowy, uczestnik podziemnego życia politycznego podczas wojny (z ramienia PPS-WRN), ponadto w latach 1939-1944 kierownik sekcji opieki nad dziećmi i młodzieżą Rady Głównej Opiekuńczej w Warszawie.
Od roku 1952 uchwałą Prezydium Rządu, a następnie zarządzeniem ministra szkół wyższych i nauki powołano do życia Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna. Pierwszym dyrektorem został Tadeusz Klonowicz (1952-1953). Po nim funkcję tę pełnili kolejno: Zofia Bursztynowicz (1953-1955), Jan Pląskowski (1955-1956), Tadeusz Parnowski (1956-1958), Hanna Pomorska (1958-1962), Jerzy Typrowicz (1962-1963), Józef Zaręba (1964-1966), Tadeusz Kosmala (1966-1987), Stanisław Piaścik (1988-1989) i Józef Chlabicz (1990-1998).
Na przełomie lat 80. i 90. w związku z transformacją polskiej gospodarki Wiedza Powszechna przeżywała poważne problemy, których efektem było zmniejszenie oferty tytułowej.
Od stycznia 1999 r. funkcję dyrektora Wydawnictwa Wiedza Powszechna pełni pani Teresa Korsak.
Konieczność prywatyzacji firmy i potrzeba sprostania konkurencji skłoniły Wydawnictwo do podjęcia zdecydowanych działań restrukturyzacyjnych, które są obecnie w toku.
