Wieleci
Z Wikipedii
Wieleci, Wilcy, Lucice, Lutycy to grupa plemienna Słowian połabskich, zamieszkujących od VI wieku tereny między dolną Odrą a Łabą, wywodząca się z Pomorza Przedodrzańskiego. W źródłach pisanych za czasów Karola Wielkiego nazywani również: Wiltzi, Vultzi, Welatabowie. Wieleci obok Obodrzyców i Serbów należeli do Słowian zachodnich. Geograf Bawarski podaje, że na ziemiach Wieletów znajdowało się 95 grodów.
Już od połowy IX wieku istniał Związek Wielecki założony przez plemiona: Chyżan, Czrezpienian, Doleńców (Dołężanie, Tolensanowie) i Redarów, do którego przystąpili prawdopodobnie: Doszanie, Nieletycy, Rzeczanie, Ukranowie, Wkrzanie.
[edytuj] Kalendarz zdarzeń
W 789 r. w odwecie na wypady zbrojne Wieletów Karol Wielki najeżdża na ich ziemie, po czym wycofuje się do Saksonii - podaje w swoich Rocznikach Einhard.
Sprzymierzeni z królem czeskim Wieleci najeżdżali także ziemie Piastów. Między 963 a 967 prowadzili wojnę przeciwko Polanom. Dwie pierwsze wyprawy zakończyły się sukcesem, natomiast w trzeciej ponieśli druzgocącą klęskę.
Między 954 a 967 cesarz Otton I prowadził wojnę przeciwko Wieletom i Obodrzytom. W bitwie pod Rzeknicą zwyciężył cesarz.
W 986 w wyprawie cesarza Ottona III przeciw Wieletom brał udział Mieszko I. W 995 wspólną wyprawę przeciwko Wieletom zorganizowali cesarz Otton III oraz Bolesław I Chrobry. Brały w niej udział także oddziały czeskiego rodu Sławnikowiców.
Syn Chrobrego - Mieszko II zawarł z nimi natomiast sojusz, dla odparcia w 1029 ataku króla niemieckiego Konrada II. W roku 1033 miało miejsce zwycięstwo Wieletów nad Sasami pod Wierzbnem.
W 1045 wieleci wyprawiają się na wojenną wyprawę na Niemców lecz cesarz Henryk III pobija napastników i zmusza ich do złożenia daniny. W roku 1055 Wieleci powstają zbrojnie przeciw Sasom. Przekraczają Łabę i mordują tamtejsze załogi zbrojne. Pustoszą kraj i uprowadzają jeńców. Dnia 10 września 1056 pod dowództwem margrabiego marchii północnej - Wilhelma potężna armia niemiecka przekracza Łabę. W rozwidleniu Haweli i Łaby w pobliżu grodu Przecława czekają na niego połączone siły Związku Wieleckiego. Dochodzi do wielkiej bitwy. Sasi zostają otoczeni i zepchnięci ku rzece, gdzie idą w rozsypkę. Ginie margrabia Wilhelm, a wraz z nim wszyscy towarzyszący mu rycerze. Bitwa zasadniczo odmienia układ sił w tym rejonie. Porównywana jest ona nawet do bitwy pod Grunwaldem. Wkrótce po klęsce pod Przecławą umiera niemiecki cesarz Henryk III.
Dzięki temu zwycięstwu Wieleci stają u szczytu potęgi. Jednak już w 1057 roku wybucha bratobójcza wojna domowa pomiędzy plemionami wieleckimi w wyniku, której rozpada się Związek Wielecki.
W roku 1068 na ziemie Lutyków rusza wyprawa saska podczas której zburzona zostaje świątynia Swarożyca w Radogoszczy. Wieleci pokonani zostają ostatecznie w latach 1160-1163 przez sprzymierzonego z Danią Henryka Lwa.
