Wodynie
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°03' N 021°58' E
| Wodynie | |
| Województwo | mazowieckie |
| Powiat | siedlecki |
| Gmina | Wodynie |
| Położenie | 52° 3' N 21° 58' E |
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
630 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
25 |
| Kod pocztowy | 08-117 |
| Tablice rejestracyjne | WSI |
|
Położenie na mapie Polski
  Wodynie
|
|
Wodynie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Wodynie.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Wodynie.
Wodynie położone są na drodze wojewódzkiej nr 803 Siedlce - Stoczek Łukowski.
Najstarsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XV w. Pierwszym jej właścicielem został Mnieszewski. Kolejnymi właścicielami majątku były rody Głoskowskich, Żaboklickich, Wybranowskich, Załuskich. Do 1946 r. ziemią wodyńską zarządzali Newelscy.
Niestety nie zachowały się zespoły dworskie właścicieli Wodyń. Kaplica grobowa z 1854 r. jest jednym z nielicznych dokumentów potwierdzającym obecność Załuskich i Newelskich na tym terenie. Jeden z potomków rodu, Jan Wodyński wybudował kościół w Wodyniach i został proboszczem parafii. Obecna zrębowa konstrukcja pochodzi z 1776 r. Jest to zabytek godny zobaczenia. W obrębie parku znajduje się dawny cmentarz grzebalny, na którym zachowały się dwa nagrobki:
- Jana Filipa Carossiego – Włocha, który przybył do Polski w czasach króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był geologiem. W pobliskiej Rudzie Wolińskiej, budował hutę żelaza. Padł ofiarą cholery w 1798 r. Na jego nagrobku wyryto napis "Stań przechodniu, niezwykłe prochy depczesz ..."
- Kazimierza Roszkowskiego – rotmistrza grodzieńskiego zm. 1833 r.
W wyniku rozprzestrzeniającej się cholery, która wybuchła w 1810 r. w Siedlcach na tym terenie założono cmentarz choleryczny.
Jeden z właścicieli ziemskich, Wiktor Newelski, wybudował w latach 80. XIX w. gorzelnię. Mieszkańcom Wodyń dawała ona możliwość dodatkowego zarobku. Fragmenty gorzelni zachowały się do dziś, ale stanowią one tylko element architektury z tamtych czasów.
Miejscowość w 1575 r. zyskała prawa miejskie. W następnych wiekach wzmiankowana na przemian jako wieś lub miasto. W 1864 r. rząd carski pozbawił Wodynie statusu miasta. W dniu 9 kwietnia 1831 r. w Wodyniach stacjonowały wojska gen. Prądzyńskiego, który rankiem następnego dnia wyruszył w kierunku Nowych Igań, gdzie stoczył zwycięską bitwę z wojskiem rosyjskim. W swej historii Wodynie i ich okolice były terenem działań powstańczych i walki partyzanckiej. W okresie działań wojennych w 1939 r. na tym terenie toczyły się walki między oddziałami polskimi a Niemcami. Działały tu również oddziały AK i BCh. Konsekwencją było doszczętne spalenie wsi.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
