Wojna koryncka
Z Wikipedii
Wojna koryncka miała miejsce w latach 395-387 p.n.e.
Po zakończeniu drugiej wojny peloponeskiej przeciwko Sparcie zwróciły się zbrojnie Ateny, Teby, Korynt i liczne państwa greckie. Doszło do licznych walk pomiędzy zwaśnionymi stronami. Z wojny tej zwanej koryncką zwycięsko wyszła Sparta, która zawdzięczała je wsparciu perskiemu. Spartanie w zamian za pomoc oddali Persom miasta greckie w Azji Mniejszej.
Początkowy sukces Spartan nie trwał jednak długo. Już wkrótce w kolejnej wojnie niezwyciężeni Spartanie zostaną pokonani przez Tebańczyków w bitwie pod Leuktrami (371 p.n.e). To wydarzenie zapoczątkuje upadek potęgi Spartan w Grecji.
Ważniejsze wydarzenia wojny korynckiej
- 395 p.n.e. Bitwa pod Naryksem (Beoci pod wodzą Ismeniasa - 500 zabitych zwyciężają Spartan pod wodzą Alkistenesa - 1000 zabitych)
- 394 p.n.e. Bitwy pod Nartakionem, Nemeą i Koroneją
- 392 p.n.e. Bitwa pod Koryntem (Peloponezyjczycy pod wodzą Praksitasa zwyciężają Koryntczyków i Ateńczyków pod wodzą Ifikratesa)
- 392 p.n.e. Bitwa pod Sikion
- 391 p.n.e. Bitwa pod Lechaion (zwycięstwo Ateńczyków Ifikratesa nad 600 Spartanami - 250 zabitych)
- 388 p.n.e. Bitwa pod Kremaste
