Wolfgang Zenker

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Wolfgang Zenker – niemiecki niszczyciel typu 1934A (Leberecht Maass) z okresu przedwojennego i II wojny światowej.

[edytuj] Budowa

Położenie stępki – 22 marca 1935, wodowanie – 27 marca 1936, wejście do służby – 2 lipca 1938. Zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii (numer stoczniowy G535). W systemie oznaczeń niemieckich niszczycieli miał przydzielony numer Z-9, przed wojną nosił numer burtowy 61. Nazwę nadano mu na cześć niemieckiego podporucznika marynarki na pancerniku "Koenig", zabitego podczas postania marynarzy w Kilonii 5 listopada 1918, kiedy nie chciał dopuścić do zerwania bandery cesarskiej (wraz z Bruno Heinemannem, którego imieniem nazwano inny niszczyciel).

[edytuj] Służba

Tuż przed wybuchem II wojny światowej i podczas kampanii wrześniowej patrolował polskie wybrzeże. Uczestniczył 3 września 1939 wraz z niszczycielem "Leberecht Maass" w pojedynku artyleryjskim z polskim niszczycielem ORP "Wicher" i stawiaczem min ORP "Gryf", stojącymi w porcie w Helu oraz baterią cyplową na Helu (wbrew niektórym polskim relacjom, nie odniósł przy tym uszkodzeń, ani nie został zatopiony).

W dniach 10-11 stycznia 1940 i 9-10 lutego 1940 uczestniczył w dwóch operacjach stawiania min na wodach angielskich (z niszczycielami "Bruno Heinemann" i "Erich Koellner"). Wziął następnie udział w inwazji na Norwegię (operacji Weserübung), w grupie zajmującej Narwik 9 kwietnia 1940, przewożąc tam strzelców górskich. Uczestniczył w pierwszej bitwie morskiej pod Narwikiem z brytyjskimi niszczycielami 10 kwietnia 1940. 11 kwietnia uszkodził śruby na skałach podwodnych. Następnie uczestniczył w drugiej bitwie pod Narwikiem 13 kwietnia 1940, podczas której przypuścił bezskuteczny atak torpedowy na brytyjski pancernik HMS Warspite. Po wyczerpaniu amunicji i odcięciu drogi odwrotu, "Wolfgang Zenker" został wysadzony w powietrze przez załogę w Rombakenfiordzie.

Historia konstrukcji i opis okrętu – w opisie niszczycieli typu 1934.

Dowódcy:

kmdr ppor (Korvettenkapitän) Gottfried Pönitz (2 lipca 1938 - 13 kwietnia 1940)

[edytuj] Dane techniczne:

wyporność:
- standardowa: 2270 t
- pełna: 3190 t
wymiary:
- długość: 121 m
- szerokość: 11,3 m
- zanurzenie: 4,3 m
napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM (6 kotłów parowych), 2 śruby
prędkość maksymalna: 38 w.
zasięg: 1530 mil morskich przy prędkości 19 w.
zapas paliwa: 670 t. mazutu
załoga: 325

Uzbrojenie i wyposażenie:

5 dział 127 mm SK C/34 w pojedynczych stanowiskach, osłoniętych maskami (5xI)
- długość lufy L/45 (45 kalibrów), donośność maksymalna 17.400 m, kąt podniesienia +30°, masa pocisku 28 kg (rzeczywisty kaliber 128 mm).
4 działka przeciwlotnicze 37 mm LC/30 podwójnie sprzężone (2xII)
6 działek przeciwlotniczych 20 mm (6xI)
8 wyrzutni torpedowych 533 mm (2xIV), 12-16 torped
18 bomb głębinowych (zrzutnia bg)
możliwość zabrania 60 min morskich

hydrolokator (sonar) S-Gerät
szumonamiernik GHG
system kierowania ogniem artylerii głównej: dwa 4-metrowe dalmierze stereoskopowe (na nadbudówce dziobowej i śródokręciu), centrala artyleryjska C34/Z

Niszczyciele typu 1934 i 1934A

Typ 1934

Z-1 Leberecht Maass • Z-2 Georg Thiele • Z-3 Max Schultz • Z-4 Richard Beitzen

Typ 1934A

Z-5 Paul Jakobi • Z-6 Theodor Riedel • Z-7 Hermann Schoemann • Z-8 Bruno Heinemann • Z-9 Wolfgang Zenker • Z-10 Hans Lody • Z-11 Bernd von Arnim • Z-12 Erich Giese • Z-13 Erich Koellner • Z-14 Friedrich Ihn • Z-15 Erich Steinbrinck • Z-16 Friedrich Eckoldt