Złota płyta
Z Wikipedii
Złota płyta jest powszechnie stosowaną na świecie nazwą wyróżnienia przyznawanego wydawnictwom muzycznym. Warunkiem uzyskania przez płytę statusu złotej jest osiągnięcie przez nią określonego progu sprzedaży.
Pierwsze złote płyty przyznane zostały przez Recording Industry Association of America w roku 1958. Początkowo nagradzano wydawnictwa, dla których wartość wszystkich sprzedanych egzemplarzy przekroczyła milion dolarów. W roku 1975 wprowadzono dodatkowo wymóg sprzedania określonej liczby (500 tysięcy) egzemplarzy. Tak określony próg jest obecnie stosowany przez wszystkie organizacje przyznające tego typu wyróżnienia.
Status złotej płyty nadają wydawnictwom muzycznym lokalne stowarzyszenia producentów muzyki, za sprzedaż na obszarze kraju, w którym działa stowarzyszenie. Nie istnieją w chwili obecnej uregulowania umożliwiające przyznawanie nagród za sprzedaż płyt na całym świecie, ani jednolite reguły przyznawania tych nagród - progi ustalane są lokalnie, w zależności od wielkości rynku muzycznego, a często również typu wydawnictwa. W Polsce złote płyty przyznaje Związek Producentów Audio-Video.
Nagrodami analogicznymi do złotych płyt, jednak z o wiele bardziej rygorystycznymi progami, są platynowe i diamentowe płyty. W niektórych krajach przyznaje się również nagrodę srebrnej płyty, dla której wymogi są niższe niż w przypadku płyty złotej.
[edytuj] Złote, platynowe i diamentowe płyty w Polsce
W PRL wytwórnia przyznawała "Złotą Płytę" za sprzedaż ponad 160 tysięcy egzemplarzy albumu i ponad 250 tysięcy singla lub czwórki. Takie standardy obowiązywały w Polsce od końca lat 60. Pierwszą "Złotą Płytę" w Polsce otrzymał Czesław Niemen za Dziwny jest ten świat. Z chwilą wejścia na polski rynek w 1994 roku zachodnie koncerny utworzyły Związek Producentów Audio i Video i choć stanowiły na rynku mniejszość, stworzyły nowe zasady przyznawania Złota i Platyny za sprzedaż, obejmujące albumy wydane od początku 1993 roku. Początkowo "Złotą Płytę" przyznawano za sprzedaż 100.000 (albumy krajowe) i 50.000 egzemplarzy (albumy zagraniczne), ale wskutek spadającej sprzedaży w 2003 roku ZPAV obniżył ten wymóg do 50.000 i 35.000, a w 2006 roku do 15.000 i 10.000 sztuk, utajniając wówczas także dane o prawdziwej sprzedaży.
Wielkość sprzedaży oblicza się przy tym bez uwzględnienia zwrotów ze sklepów. W dodatku, jeśli do właściwej płyty dołączony jest dodatkowy, bezpłatny krążek, nakład tej płyty liczony jest podwójnie.
[edytuj] Przykłady wymagań w różnych krajach
W Australii złote i platynowe płyty przyznawane są przez "Australian Record Industry Association". W 2003 r. minimalne wymagane liczby sprzedanych albumów wynosiły 35 000 dla "złotej" płyty i 70 000 dla platynowej, te same nagrody dla płyt DVD wymagały sprzedania odpowiednio 7500 i 15 000 egzemplarzy.
W Niemczech należy sprzedać 150 000 egzemplarzy na "złotą" płytę i 300 000 na "platynową".
W Stanach Zjednoczonych wymaganie dla złotej płyty to 500 000, platynowej 1 000 000, a diamentowej 10 000 000. Recording Industry Association of America wydaje certyfikaty potwierdzające osiągnięcie danego statusu.
W Nowej Zelandii status "złotej płyty" uzyskuje się po sprzedaniu 7500 albumów, a "platynowej płyty" po sprzedaży 15 000 płyt.
