Zawisza Czarny (dramat)
Z Wikipedii
Zawisza Czarny [1] – fragmenty utworu lub utworów napisane przez Juliusza Słowackiego najprawdopodniej w latach 1844-1845. Publikowane od 1879. Dramat po raz pierwszy wystawiony w Krakowie i Lwowie w 1910.
Zapiski, dość chaotyczne, wielokrotnie przerabiane i skreślane, nie pozwalają na rekonstrukcję utworu. Dlatego też publikowano go w różnych układach, także dzieląc dramat na dwa[2] lub cztery[3] utwory.
Akcja utworu skoncentrowana jest wokół Bitwy pod Grunwaldem i śmierci Zawiszy Czarnego z Garbowa w 1428. Związany jest z ideami okresu mistycznego w twórczości Słowackiego. Postać Zawiszy symbolizuje polskiego ducha narodowego. Drugim głównym bohaterem dramatu jest Władysław II Jagiełło. Ukazany jest konflikt między ich duchami (m.in. przedstawiony w sprawie przymierza z Niemcami, na temat którego mają odmienne opinie). Zawisza wyrzeka się osobistego szczęścia na rzecz służby Polsce. Wkrótce ginie w czasie wyprawy Zugmunta Luksemburskiego na Turków.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Jest to tytuł przyjęty przez historyków literautury. Stanisław Pigoń proponował także tytuł Pomysły do dramatu o Zawiszy Czarnym.
- ↑ Wiktor Hahn: Dzieła z 1909, Zdzisław Libera: Dzieła z 1949
- ↑ Juliusz Kleiner: Dzieła wszystkie i Zawisza Czarny Słowackiego. Ustalenie układu dzieła w Pamiętniku Literackim, zeszyt 4 z 1954 roku
