Zenon Izauryjczyk
Z Wikipedii
Zeno (Imperator Caesar Flavius Zeno Augustus, Tarasicodissa, Trascalissaeus) (ok. 425-491) – cesarz wschodniorzymski od 9 lutego 474 do 9 kwietnia 491. W 475 utracił władzę w wyniku rewolty Bazyliskusa, który ogłosił się cesarzem. W sierpniu 476 roku wkroczył do Konstantynopola, usunął Bazyliskusa i odzyskał władzę. W 477 roku kazał zamordować Armatusa. Pełnił urząd konsula w 479 roku. W tym samym roku Odoaker odesłał mu insygnia cesarskie z zachodu i uznał jego formalne zwierzchnictwo.
W 489 Zenon zamknął szkołę w Edessie, poddającą się wpływom monofizyckim. Był żonaty z Ariadną, córką cesarza bizantyjskiego Leona I. Pod koniec panowania dokonał rzezi Żydów i Samarytan.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z średniowieczem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
| Poprzednik Leon II |
 |
Cesarz wschodniorzymski i bizantyjski 474 - 491 |
|
Następca Anastazjusz |
