Zenon Stefaniuk
Z Wikipedii
Zenon Stefaniuk (ur. 8 lipca 1930 w Wojnowie, zm. 10 lipca 1985 w Katowicach) - polski bokser, dwukrotny mistrz Europy.
Największe sukcesy odnosił w wadze koguciej. Został w niej dwa razy mistrzem Europy: podczas Mistrzostw Europy w Warszawie w 1953, a także na następnych mistrzostwach w Berlinie Zachodnim (1955). Startował też w Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne (1956), ale bez sukcesów.
Cztery razy zdobywał mistrzostwo Polski: w 1952, 1953 i 1955 w wadze koguciej oraz w 1954 w wadze piórkowej. W 1951 był wicemistrzem Polski w wadze koguciej, a w 1950 brązowym medalistą w piórkowej.
Siedem razy wystąpił w reprezentacji Polski odnosząc 6 zwycięstw i 1 raz przegrywając.
Stoczył 262 walki, z których wygrał 245, 3 zremisował a 14 przegrał.
Był zawodnikiem Związkowca Gdynia, Gwardii Gdańsk i BBTS Bielsko-Biała w latach 1946 - 1957.
Po zakończeniu kariery pracował jako trener.
Dwa razy znalazł się wśród laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1953 [1] zajął 3. miejsce, a w 1955 szóste.
- ↑ Plebiscyt ten nie odbył się bezpośrednio po zakończeniu roku 1953, lecz dopiero w 1988. Laureatów wybierali znani działacze i dziennikarze sportowi.
