Zygmunt Bogacz
Z Wikipedii
Zygmunt Gotthilf Bogacz (ur. 12 czerwca 1758 w Zielęcicach koło Brzegu, zm. 27 maja 1800 w Tarnowskich Górach), hutnik polski, działający na Śląsku.
Uczęszczał do gimnazjum w Brzegu. Od 1778 był pracownikiem rządowego hutnictwa i górnictwa na Śląsku, początkowo praktykował w hucie żelaza w Kluczborku, następnie (w 1782) został pisarzem i nadzorcą kopalni rud w hucie żelaza "Małapanew" w Ozimku. W 1783 przeniesiony do Deputacji Górniczej w Tarnowskich Górach (od 1793 pod nazwą Urząd Górniczy), był tam pisarzem hutniczym i asesorem; od 1797 pracował jako asesor Wyższego Urzędu Górniczego.
W ramach swoich zajęć zawodowych kierował (razem z Johnem Baildonem) budową hut państwowych - Huty Gliwickiej (1796, zlikwidowana w dwudziestoleciu międzywojennym) i Huty Królewskiej (od 1797, późniejsza Huta Kościuszko w Chorzowie). Były to pierwsze w Europie huty stosujące koks do wytopu surówki żelaza.
Zygmunt Bogacz cieszył się opinią wybitnego znawcy hutnictwa, był wysoko ceniony przez Fryderyka Wilhelma Redena (śląskiego starostę górniczego).
Źródła:
- Jerzy Jaros, Zygmunt Gotthilf Bogacz, w: Słownik biograficzny techników polskich, zeszyt 1, Warszawa 1989
