Zygmunt Graliński
Z Wikipedii
Zygmunt Graliński (ur. 29 września 1897 w Łęczycy, zm. 16 października 1940), polski działacz ruchu ludowego, poseł na Sejm RP, wiceminister spraw zagranicznych w rządzie emigracyjnym, prawnik.
Pochodził z rodziny inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Charkowie (1916) studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1918-1922). W 1925 w Paryżu uzyskał stopień doktora praw. Po powrocie do kraju pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz wykładał prawo w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
Występował jako obrońca działaczy ludowych w procesach politycznych, m.in. w procesie brzeskim. Sam działał w Polskim Stronnictwie Ludowym "Wyzwolenie", był prezesem zarządu powiatowego w Sokołowie Podlaskim i Siedlcach. W latach 1928-1930 pełnił mandat poselski. Po połączeniu partii ludowych wszedł w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1930). Później był wiceprezesem Rady Naczelnej, członkiem Naczelnego Komitetu Wykonawczego oraz prezesem Zarządu Wojewódzkiego w Lublinie (od kwietnia 1934).
We wrześniu 1939 przedostał się do Francji. Został powołany na stanowisko wiceministra spraw zagranicznych w rządzie emigracyjnym, a następnie mianowany pełnomocnikiem rządu w Kanadzie. W drodze do Ottawy zginął na statku storpedowanym przez niemiecką łódź podwodną.
Źródła:
- Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1989
