Śpiew
Z Wikipedii
Śpiew - wykorzystanie ludzkiego głosu w muzyce. Głos ludzki powstaje przy współudziale szeregu narządów anatomicznych:
- tchawica z krtanią i umieszczonymi w niej strunami głosowymi
- płuca wraz przeponą
- jama gardłowa i jama nosowa wspólnie zwane nasadą
- język, zęby, wargi, podniebienie
Proces powstawania dźwięku przedstawia się następująco: Powietrze opuszczające płuca podczas wydechu, atakuje struny głosowe, które tworzą między sobą szczelinę zwaną głośnią. Struny głosowe posiadają zdolność zmian wielkości i kształtu głośni, co umożliwia jej "strojenie". Zmieniające się parametry głośni nadają głosowi odpowiednią wysokość i dynamikę. Dźwięk przechodzący przez nasadę wzmacnia się i nabiera barwy brzmieniowej. Za pomocą warg, języka i podniebienia głos jest odpowiednio artykułowany.
- Śpiew pozbawiony cech mowy zwany jest wokalizą.
- Śpiew, w którym duża rolę spełniają dolne rezonatory nazywany jest śpiewem piersiowym.
- Śpiew, w którym decydującą rolę spełniają górne rezonatory (nasady) nazywany jest śpiewem głowowym (zobacz: falset).
- Śpiew z zamkniętymi ustami na głosce "m" lub "n" nazywany jest mormorando.
Choć cechy osobnicze znacznie różnicują populację w tym względzie, zdolność wydobywania głosu o cechach muzycznych nie jest wrodzona i wymaga treningu. Głos śpiewaczy w rozumieniu klasycznym posiada charakterystyczne cechy, które kształtuje się przez intensywne ćwiczenia. Naturalny śpiew, zazwyczaj głowowy, jest używany w muzyce ludowej i rozrywkowej. W muzyce jazzowej i rockowej wokaliści często przyjmują nienaturalną manierę wokalną w celach dramatycznych. Niekiedy jest to bardzo wysoki falset lub na przykład śpiew z mocno zaciśniętym gardłem, co nadaje głosowi cechę surowości.
Głos źle ustawiony, produkujący dźwięki o błędnej częstotliwości jest głosem fałszywym. Zobacz dźwięk fałszywy.
Innym sposobem wydobywania dźwięku muzycznego przez człowieka, lecz bez udziału strun głosowych jest gwizd.
