Święta Kinga
Z Wikipedii
Święta Kinga (Kunegunda) (ur. 5 marca 1234, zm. 24 lipca 1292) – córka króla Węgier Beli IV.
Poślubiona sandomierskiemu Bolesławowi Wstydliwemu według kanonicznej formy sponsalia de futuro. Podobno przyniosła mu w posagu 4 tysiące grzywien, a według podania również sól węgierską, którą zaczęto wówczas w Bochni i Wieliczce wydobywać na większą skalę. Chociaż sól bocheńską i wielicką znano w Polsce już wcześniej, to jednak pewne jest, że właśnie za czasów Kingi rozwinęło się jej wydobywanie, prawdopodobnie za sprawą sprowadzonych przez nią górników węgierskich. Była siostrą św. Małgorzaty Węgierskiej oraz bł. Jolanty. W 1257 roku otrzymała od męża ziemię sądecką i Pieniny. W 1287 roku ucieczką na Zamek Pieniński broniła się przed Tatarami. Po śmierci męża (1279) założyła w Starym Sączu klasztor klarysek i uposażywszy go przywilejem w roku 1280, mieszkała w nim aż do śmierci, 24 lipca 1292 roku. Beatyfikowana przez Aleksandra VIII w 1690 r., została w 1999 r. kanonizowana przez Jana Pawła II.
Święta Kinga jest patronką Polski i Litwy oraz diecezji tarnowskiej, a także opiekunką ubogich i górników solnych. Kościół rzymskokatolicki obchodzi pamiątkę świętej Kunegundy (Kingi) - 24 lipca.
[edytuj] Pierścień Świętej Kingi
Według legendy, gdy polski książę krakowsko-sandomierski Bolesław poprosił o rękę węgierskiej królewny Kingi, ta zwróciła się do swego ojca, aby w wianie nie dawano jej złota i kosztowności, gdyż niosą za sobą pot i łzy ludzkie. Nie chciała też roju służby, bo ta jest znamieniem pychy. Życzyła sobie tylko jednego skarbu – soli, którą chciała dać swej przyszłej ojczyźnie. Król Węgier podarował jej więc najbogatszą kopalnię Siedmiogrodu w Marmarosz. Kinga biorąc ją w posiadanie, wrzuciła do szybu swój zaręczynowy pierścień, zaś w drodze do kraju swego męża zabrała ze sobą doświadczonych górników węgierskich. W Polsce kazała im szukać soli. Gdy ją wreszcie znaleźli, w Bochni, to jak pisze Ksiądz Piotr Skarga, "w pierwszym bałwanie (bryle) soli, który wykopano, pierścień się on jej znalazł, który ujrzawszy Kunegunda i poznawszy, dziękowała Panu Bogu, który dziwy czyni tym, którzy Go miłują".
