Żbik europejski
Z Wikipedii
| Żbik europejski | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | kotowate |
| Gatunek | żbik |
| Podgatunek | żbik europejski |
| Nazwa systematyczna | |
| Felis silvestris silvestris | |
Żbik europejski (Felis silvestris silvestris) - przedstawiciel kotowatych, opisany po raz pierwszy w 1775 roku przez niemieckiego przyrodnika Schrebera, blisko spokrewniony z kotem nubijskim, kotem domowym i kotem stepowym (zobacz: żbik).
- Długość tułowia z głową: 37-90 cm
- Ogon: 21-40 cm
- Ciężar średnio: 3,5 kg (samice); 5 kg (samce)
- Ciąża: 63-68 dni
- Miot: 3-4 kociąt; młode dojrzewają w wieku 9-10 miesięcy
- Pożywienie: gryzonie, króliki, ptaki, płazy, gady.
Nieduży kot o gęstym długim futrze od żółtawoszerego do ciemnoszarego. Na tym tle wzór: 4-4 prążków wzdłuż głowy i karku, ciemna, niezbyt wyraźna pręga od grzbietu do nasady ogona. Na ogonie poprzeczne prążki (do 6, ale tylko 3 wyraźne). Uwaga! Prążki na ogonie nie łączą się z pręgą grzbietową - cecha odróżniająca żbika od kota domowego. Na bokach tułowia do 12 pręg poprzecznych. Uszy spiczaste, czarne opuszki stóp i żółte tęczówki. Nos cielistoczerwony.
Poznany dobrze. Występuje na obszarze Europy, głównie na terenach lesistych. W Szkocji zamieszkuje obszary bezleśne, górzyste, a na obszarze śródziemnomorskim zarośla makii. Obdarzony dużymi zdolnościami adaptacyjnymi. Żbiki zostały zdziesiątkowane w okresie od XVII do XX wieku (jako szkodniki i na futro), obecnia zaczynają powracać na swe pierwotne tereny. Swobodnie krzyżują się z kotami domowymi.Zwierzęta chronione w wielu krajach. W Polsce podlegają ochronie całkowitej.
Zobacz też żbik
- Nazwy w innych językach:
pol. (staropolska) zdyb, zdbik
ang. European wildcat
fran. chat sauvage d'Europe
niem. Europäische Wald-Wildkatze
ros. дикая европейская кошка, дикий европейский кот
