1. FC Kattowitz
Z Wikipedii
FC Kattowitz, 1. FC Katowice (z niem. Erster Fussball-Club Kattowitz) to nieistniejący już klub piłkarski utożsamiany z przedwojenną społecznością niemiecką miasta Katowice, wicemistrz Polski z 1927 roku.
[edytuj] Historia
Erster Fussball-Club powstał w 1905 roku w Katowicach po rozpadzie drużyny Frischauf Katowice (niem. "żwawo"), która dała też początek klubom Diana Katowice i Germania Katowice. Za ojców klubu uznaje się braci: Emil i Rudolf Fonfarowie. Początkowo 1. FC było znane jako Preussen 05 i pod taką nazwą została ona pięciokrotnym mistrzem Górnego Śląska: 1906/1907, 1907/1908, 1908/1909 i 1912/1913, a także w sezonie 1921/1922, po podziałach plebiscytowch, był to ostatni sezon zagrany w niemieckich rozgrywkach, później klub uczestniczył tylko w polskich rozgrywkach. Zmiana nazwy nastąpiła w 1922 roku po naciskach polskich władz administracyjnych w Katowicach, najpierw na I Klub Piłkarski, ale później, po przegranej sprawie sądowej, na Erster Fussball-Club Katowice. Do 1920 roku piłkarze grali na dzisiejszym placu Andrzeja (dzieląc go z Dianą Katowice), od tego roku niedaleko parku Kościuszki, gdzie okazyjnie grała też drużyna Ruchu Hajduki Wielkie.
W połowie lat 20. XX wieku 1. FC Katowice był jedną z najsilniejszych drużyn na Śląsku i w Polsce. W pierwszej edycji ligi polskiej w 1927 roku drużyna niemiecka wywalczyła wicemistrzostwo Polski tuż za Wisłą Kraków, w decydującym meczu katowiczanie przegrali z Wisłą przed własną publicznością 0:2, przez co to drużyna z Krakowa była pierwsza w tabeli. Według niektórych źródeł wynik był wypaczony przez sędziego Zygmunta Hanke z Łodzi, który był pod naciskiem politycznym. Wicemistrzostwo Polski było zasługą m.in. bramkarza Emila Goerlitza (pierwszego reprezentanta Polski z Górnego Śląska), obrońcy Eryka Heidenreicha (uważanego za jednego z najlepszych obrońców w Europie lat dwudziestych), napastnika Karola Kossoka (również reprezentant Polski).
W 1928 na stadionie 1. FC odbył się pierwszy w historii mecz reprezentacji Polski na Śląsku. Przy 20 000 kibiców Polska wygrała z Szwecją 2:1. W 1930 władze miasta odmówiły dzierżawy tego stadionu klubowi, a drużyna przeniosła się na stadion "Na Muchowcu". Pod koniec lat 20. i na początku lat 30. klub wyraźnie osłabł, a efektem tego był spadek do Śląskiej ligi okręgowej w 1929 roku (wówczas zwaną Klasą A a od 1931 Ligą Śląską). W 1932 udało się piłkarzom 1. FC wywalczyć w niej pierwsze miejsce, co było równoznaczne ze zdobyciem tytułu mistrza (polskiej części) Górnego Śląska.
W 1934 1. FC dokonało sprzedaży swojego wychowanka - Ernesta Wilimowskiego do Ruchu Hajduki Wielkie za 1000 zł i rozegranie dwóch meczów Ruchu z 1. FC, z których dochód miał trafić do kasy katowiczan.
Klub został zawieszony w czerwcu 1939 roku, jednak został reaktywowany przez niemieckie władze okupacyjne podczas drugiej wojny światowej, które starały się zrobić z niego wizytówkę niemieckiej piłki Górnego Śląska i sprowadzili do niego byłych reprezentantów Polski, jak Ewald Dytko, Erwin Nyc i Ernest Wilimowski. Jednak klub nie osiągnął zbytnich sukcesów w rozgrywkach Śląskiej Gauligi i nie wytrzymał rywalizacji z Germanią Königshütte (AKS Chorzów), więc wielu piłkarzy odeszło z drużyny.
Ostatecznie klub przestał istnieć w styczniu 1945 roku.
[edytuj] Znani piłkarze
- Ewald Dytko
- Emil Goerlitz
- Eryk Heidenreich
- Karol Kossok
- Erwin Nyc
- Ernest Wilimowski
[edytuj] Zobacz też
 |
Aktywne kluby sportowe Katowic |
| AWF Mickiewicz Katowice | AZS AWF Katowice | AZS US Katowice | GKS Katowice | HC GKS Katowice | Hetman Szopienice | HKS Szopienice | MK Katowice | MKS Pałac Młodzieży Katowice | Naprzód Janów Katowice | Policyjny Klub Sportowy Katowice | Rozwój Katowice | Sparta Katowice | |
| Nieistniejące kluby sportowe | |
| 06 Załęże | FC Katowice | Dąb Katowice | EKS Katowice | Górnik Katowice | Górnik Murcki | KS Baildon Katowice | Pogoń Katowice |
