4 Westa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

**(4) Westa**
Westa (4) sfotografowana przez Teleskop Hubble'a w maju 1996
Odkrycie
Odkrywca	Heinrich Wilhelm Olbers
Data odkrycia	29 marca 1807
Nr kolejny planetoidy	4
Charakterystyka orbity (J2000)
Występowanie planetoidy	pas główny
Średnia odległość od Słońca	2,362 AU
Wielka półoś orbity	2,362 AU
Mimośród	0,08902
Peryhelium	2,1527 AU
Aphelium	2,5726 AU
Okres obiegu wokół Słońca	3 r 230 d 17 h
Średnia prędkość orbitalna	19,34 km/s
Nachylenie orbity względem ekliptyki	7,133°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	560×578×458 km
Masa	2,71×10²⁰ kg
Średnia gęstość	3,4 g/cm³
Okres obrotu wokół własnej osi	5 h 20 m 31 s
Albedo	0,423
Jasność absolutna	3,2 ^m
Typ spektralny	Typ V
Satelity naturalne	Brak danych

4 Westa lub Vesta, czwarta w kolejności odkrycia planetoida z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem.

[edytuj] Odkrycie i nazwa

4 Westa została odkryta przez przez niemieckiego astronoma Heinricha Wilhelma Olbersa w dniu 29 marca 1807 roku.

Nazwa asteroidy pochodzi od bogini ogniska domowego z mitologii rzymskiej – Westy.

[edytuj] Orbita

Orbita planetoidy Westy nachylona jest pod kątem 7,133˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,089. Ciało to krąży w średniej odległości 2,362 AU wokół Słońca, na co potrzebuje 3,63 roku ziemskiego.

Jest najważniejszą przedstawicielką rodziny planetoidy Westa.

[edytuj] Właściwości fizyczne

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 560×578×458 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Westy jest stosunkowo duże w porównaniu do innych tego typu obiektów i wynosi 0,423. Maksimum jasności, jaką może ona osiągnąć to 5,5^m. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 3,2^m.

Westa jest trzecią pod względem wielkości planetoidą z pasa głównego (po 1 Ceres i 2 Pallas), masa jej szacowana jest na 2,71×10²⁰ kg, średnia gęstość zaś na 3,4 g/cm³. Planetoida ta dość szybko wiruje wokół swej osi – na jeden obrót potrzebuje 5 godzin, 20 minut i 31 sekund.

Mapa Westy ukazująca różnice w wysokościach na jej powierzchni

Westa ma podobną budowę co planety skaliste, tzn. że posiada żelazowe jądro otoczone skorupą. Skorupa ta składa się w większości z bazaltów. Powierzchnia tej planetoidy nosi ślady licznych zderzeń z innymi nawet bardzo dużymi ciałami. Występują tam kratery uderzeniowe o średnicach do 150 km, zastygłe potoki lawy, która mogła wydostawałać się spod skorupy w wyniku uderzeń innych obiektów lub działalności wulkanicznej, która jednak ustała przed miliardami lat.

Największym kraterem na powierzchni Westy, który udało się zaobserować dzięki teleskopowi Hubble’a jest twór o średnicy ok. 450 km ze wzniesieniem centralnym. Wały tego krateru mają wysokość od 8 do nawet 14 km, a góra w jego centrum 13 km. Zdjęcie ukazuje ten krater jako wielki niebieski basen z czerwoną górą pośrodku.

Badania spektroskopowe pokazują, że na powierzchni Westy mało jest minerałów zawierających wodę i wodorotlenki.

Westa jest także prawdopodobnym źródłem pochodzenia niektórych spadających na Ziemię meteorytów zwanych achodndrytami, które oderwały się od niej w wyniku licznych zderzeń z innymi planetoidami.

[edytuj] Planowane misje

NASA planuje wysłanie w kierunku Westy i 1 Ceres w roku 2007 sondy kosmicznej Dawn, która dotrze do Westy w 2011 roku, pozostając przez kilka miesięcy jej sztucznym satelitą. Później Dawn uda się w pobliże Ceres.