7 Pułk Ułanów Lubelskich
Z Wikipedii
7 Pułk Ułanów Lubelskich im. Gen. K. Sosnkowskiego
7 Pułk Ułanów został zorganizowany w Lublinie w listopadzie 1918. Trzon jego kadry stanowili legioniści z 1 Pułku Ułanów Beliny-Prażmowskiego.
Pułk wziął udział w walkach 1918-1919 oraz w wojnie polsko-bolszewickiej.
W okresie międzywojennym stacjonował w Mińsku Mazowieckim.
Święto pułkowe - 23 marca.
W kampanii wrześniowej 1939 wziął udział w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii (Armia "Modlin"). W dniach 1-3 września walczył na wysuniętej pozycji obronnej w rejonie Chorzeli a następnie w rejonie Przasnysza. Od 5 do 7 września broni linii Narwi w rejonie Pułtuska i Serocka, a następnie wycofuję się na linię Bugu. Po odwrocie na Lubelszczyznę w dniach 23-24 września walczy pod Suchowolą, gdzie ponosi duże straty. Pułk pomimo rozwiązania Mazowieckiej Brygady Kawalerii, walczy nadal i kapituluje dopiero w dniu 27 września 1939.
[edytuj] Dowódcy
- mjr Janusz Głuchowski (1918 - 1920)
- mjr/płk Zygmunt Piasecki (1920-1929)
- ppłk Jan Tyczyński (1929-1939)
- ppłk dypl. Julian Filipowicz (1939-1935)
- płk Leonard Łodzia-Michalski (1935-1939)
- ppłk Marian Skrzynecki (1939)
Żurawiejka:
A o siódmym wszyscy wiecie,
To Beliny drugie dziecię.
A Pułk Siódmy to zasrańce,
Pogubili w boju lance.
