Aeroklub Lubelski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Aeroklub Lubelski – stowarzyszenie skupiające miłośników lotnictwa sportowego i rekreacyjnego. Siedziba aeroklubu znajduje się na lotnisku w Radawcu koło Lublina (gm. Konopnica).

[edytuj] Historia

Aeroklub Lubelski powstał początkowo jako Koło Miłośników Lotnictwa (KML), które zostało powołane 15 sierpnia 1927 roku dzięki zainteresowaniu i inicjatywie pracowników Zakładów Mechanicznych Emil Plage i Teofil Laśkiewicz w Lublinie. Wśród założycieli Koła były znane postacie, m.in. Antoni Mroczkowski, as myśliwski z I wojny światowej i Jerzy Dąbrowski – późniejszy konstruktor samolotu PZL P-37 "Łoś".

Pierwszych lotów członkowie KML dokonywali na samolotach własnej konstrukcji. W dniu 13 kwietnia 1929 r. Koło zostało przekształcone w Lubelski Klub Lotniczy (LKL) z dwoma sekcjami: konstrukcyjną i lotniczo-treningową. Pierwsze lotnisko Klubu znajdowało się niemal w centrum Lublina – tam, gdzie jest obecnie osiedle Bronowice.

Przedwojenny Lubelski Klub Lotniczy prowadził swą działalność w wielu sekcjach zainteresowań, a lubelscy lotnicy znani byli zarówno w kraju, jak i za granicą. Do nich zaliczają się:

Wojciech Kołaczkowski, wybitny pilot myśliwski II wojny światowej, jeden z dowódców legendarnego Dywizjonu 303, I i II Polskiego Skrzydła Myśliwskiego,
inż. Jerzy Rudlicki, znany konstruktor samolotów wojskowych "Lublin" – produkowanych w naszym mieście,
Wacław Makowski, dyrektor Polskich Linii Lotniczych "LOT",
oraz Paweł Zołotow, zasłużony instruktor, jeden z pierwszych polskich pilotów samolotowych, barwnej postaci lotnictwa okresu międzywojennego.

Działalność Aeroklubu doprowadziła do wyszkolenia sporej grupy pilotów wysokiej klasy. Walczyli Oni w dywizjonach bombowych i myśliwskich na wszystkich frontach II wojny światowej.

Po II wojnie działalność aeroklubu reaktywowano w sierpniu 1946 r. na lotnisku w Świdniku k/Lublina. W 1953 roku Aeroklub Lubelski został przeniesiony na zachód od Lublina do miejscowości Radawiec, gdzie funkcjonuje do dzisiaj.

Aeroklub prowadził z sukcesami działalność w sekcjach: modelarskiej, spadochronowej, szybowcowej i samolotowej. W latach pięćdziesiątych instruktorem samolotowym klubu był ostatni dowódca Dywizjonu 303 Witold Łokuciewski.

Piloci wyszkoleni w klubie byli mistrzami polski i nie raz ustanawiali rekordy. Tu zaczęła latać najwybitniejsza polska pilotka szybowcowa, siedemnastokrotna rekordzistka świata Pelagia Majewska. Pierwsze kroki w Aeroklubie Lubelskim stawiał również Dowódca Sił Powietrznych gen. broni. pil. dr hab. Ryszard Olszewski oraz były szef sztabu Wojsk Lotniczych gen. dyw. pil. Henryk Pietrzak.

Ciekawostką jest, że w czasie stanu wojennego lotniska w Radawcu i Świdniku zostały przygotowane do przyjmowania samolotów radzieckich, które mogłyby lądować w odstępach pięciominutowych. W lesie koło Radawca stacjonowała przez pewien czas grupa specjalistów od nawigacji, która w momencie inwazji miała zająć się obsługą lotnisk.

[edytuj] Teraźniejszość

Aeroklub Lubelski pełni przede wszystkim funkcję organizacji propagującej i rozwijającej lotnictwo polskie, głównie w zakresie szkolenia, rekreacji i uprawiania sportów lotniczych. Dodatkowo prowadzona jest obsługa techniczna statków powietrznych, a w ramach działalności gospodarczej świadczone są również komercyjne usługi lotnicze dla innych firm i instytucji państwowych.

Przy Aeroklubie działają także inne organizacje, takie jak:

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe ze śmigłowcem Mi-2,
w trakcie sezonu Zakład Usług Agrolotniczych z samolotem PZL M18 Dromader służącym głównie do gaszenia pożarów lasów,
oraz Straż Graniczna ze śmigłowcem Mi-2 i samolotem PZL-104M Wilga 2000.

W aeroklubie działają sekcje:

a także Klub Seniorów Lotnictwa.