Anomalia magnetyczna
Z Wikipedii
Anomalia magnetyczna - obszar na którym występuje różnica między natężeniem pola magnetycznego w tym miejscu a średnim ziemskim polem magnetycznym.
Ze względu na wielkość obszarów dzieli się je na kontynentalne, regionalne i lokalne.
Anomalie kontynentalne są obszarowo największe, najsilniejsza - wschodnio-azjatycka - obejmuje obszar niemal całej Azji. Jej największa wartość sięga 30% natężenia pola średniego. Występowanie tych anomalii wiąże się z funkcjonowaniem głównego czynnika wytwarzającego ziemskie pole magnetyczne.
Za anomalie regionalne uznaje się te których obszar zawiera się w granicach od stu do kilku tysięcy km². Występujące w nich zmiany pola magnetycznego zazwyczaj nie przekraczają 10%. Anomalie te wiążą się z występowaniem dużych pokładów minerałów magnetycznych na znacznych (ponad 1km) głębokościach.
Anomalie regionalne obejmują mniejsze obszary, ich występowanie wiąże się z pokładami minerałów o mniejszym zasięgu i zalegajacych płycej.
W niektórych publikacjach występuje podział na anomalie kontynentalne i lokalne.
Występowanie anomalii lokalnych związane jest najczęściej ze złożami minerałów magnetycznych, np. magnetytu (rudy żelaza). Tego typu anomalie występują między innymi w okolicach Kiruny (Szwecja) i Kurska (Rosja, tzw. kurska anomalia magnetyczna) oraz w Polsce w Krzemiance (okolice Suwałk).
Zobacz: magnetyzm ziemski.
