Antoni Wacław Bietański
Z Wikipedii
Antoni Wacław Bietański (ur. 1715 w Pradze - zm. 1786) - czeski duchowny, kanonik czeskich kapituł biskupich w Hradcu Královém i Starym Bolesławcu.
Wykształcony w duchu oświecenia, poświęcił się karierze duchownej i politycznej. Miał należeć do grona nauczycieli synów cesarskich Marii Teresy: Józefa II i Leopolda, a gdzieś ok. 1755 roku znalazł się w Polsce. Od 22 lipca 1762 był proboszczem goniądzkim i knyszyńskim.
Jego biograf pisał: Dzięki swemu wykształceniu i światowemu obyciu, doskonałej znajomości francuszczyzny oraz pięknej ujmującej posci - zwrócił na siebie uwagę wpływowych sfer polskich. Jan Klemens Branicki wziął go do swej wspaniałej rezydencji w Białymstoku i mianował sekretarzem tzw. cudzoziemskiej ekspedycji. Niebawem postarał się dla niego o probostwo w Słocinie (diec. przemyska) i o drugie probostwo szpitalne, św. Ducha w Goniądzu (diec. wileńskiej); później Betański dostał w dobrach Branickich (1770) jeszcze trzecie w Tyczynie (diec.przemyskiej). Przy Branickim spedził Betański 13 lat, prowadząc jego całą korespondencję dyplomatyczną.
