Bernard Maciejowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bernard Maciejowski

Herb

Dewiza	brak
Data wyboru	1606
Urodzony	1548
Zmarł	19 stycznia 1608

Bernard Maciejowski herbu Ciołek ur. 1548 - w Krakowie 19 stycznia 1608, biskup łucki i krakowski, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 1606-1608.

Był bratankiem biskupa krakowskiego Samuela Maciejowskiego. Nauki pobierał w kolegium jezuickim w Wiedniu. Od 1570 r. chorąży nadworny króla Zygmunta Augusta. W latach 1579-1581 uczestnik wojen z Moskwą za panowania Stefana Batorego. Pod wpływem księdza Piotra Skargi podejmuje decyzję o studiach teologicznych w Rzymie, które odbywa od 1582. W 1586 w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie, w tym samym roku został kanonikiem krakowskim. Po śmierci Stefana Batorego poparł starania o tron polski Zygmunta III Wazy. Za to poparcie dostał nominację w 1588 na biskupstwo łuckie. Jako biskup łucki ufundował w Lublinie kolegium jezuickie. W latach 1591-1596. Brał udział w przygotowaniu unii brzeskiej. W 1600 zostaje biskupem krakowskim, ingres do katedry wawelskiej odbył 12 sierpnia 1600. Jako biskup Krakowa zwołał w 1601 synod i wydał list pasterski skierowany do proboszczów, uważany dzisiaj za pierwszy podręcznik duszpasterstwa. List ten w 1607 został spopularyzowany w całej Polsce. W 1603 Maciejowski otrzymał kapelusz kardynalski (mianowany przez Klemensa VII), a 3 lata później nominację na arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski. Był reformatorem Kościoła w duchu Soboru Trydenckiego. Zwolennik kontrreformacji i kultu królowej Jadwigi Andegawenki oraz jej czarnego krucyfiksu z katedry wawelskiej. Mecenas artystów, poetów i uczonych. Pochowany został w katedrze wawelskiej, w kaplicy Matki Bożej Śnieżnej. Spoczął obok stryja Samuela Maciejowskiego, również biskupa krakowskiego. Zachował się portret biskupa przechowywany zgodnie ze zwyczajem w krużgankach klasztoru Franciszkanów.