Borne Sulinowo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 53°34' N 016°32' E

Borne Sulinowo

Herb Bornego Sulinowa

Gmina
- rodzaj

Borne Sulinowo
miejsko-wiejska

Prawa miejskie

15 września 1993

Burmistrz

R. Pietkiewicz - Chmyłkowska
(e-mail)

Powierzchnia

18,15 km²

Położenie

53° 34' N
16° 32' E

Liczba mieszkańców (2006)
- liczba ludności
- gęstość

4044
222,8 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

78-449

Tablice rejestracyjne

zsz

Położenie na mapie Polski

Borne Sulinowo

TERC10
(TERYT)

4324415044

Urząd miejski³

al. Niepodległości 6
78-449 Borne Sulinowo
tel. 94 373-35-90; faks 94 373-35-95

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Borne Sulinowo (niem. Groß Born) to miasto w woj. zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Borne Sulinowo, nad jeziorem Pile. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. koszalińskiego.

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 4044 mieszkańców.

W latach 30. XX wieku na miejscu wsi Linde zbudowano garnizon wojskowy. W 1945 roku przejęła go Armia Czerwona i użytkowała do października 1992. W tym okresie miasto było wyłączone spod administracji polskiej. 5 czerwca 1993 nastąpiło uroczyste otwarcie miasta, a 15 września Borne Sulinowo otrzymało prawa miejskie. W połowie 1995 r. osiedliło się tutaj 1600 mieszkańców. Dom Oficera z lat 30 XX wieku.

[edytuj] Historia

Do wieku XV tereny te były zamieszkiwane przez Pomorzan, od XVI wieku rozpoczęło się osadnictwo niemieckie. Położenie geograficzne i wynikłe z niego konsekwencje (wojny, przemarsze wojsk, próby zajęcia przez władców polskich, niemieckich i skandynawskich) nie sprzyjały rozwojowi gospodarki. Nie rozwijano tu przemysłu na większą skalę z powodu oddalenia od większych ośrodków przemysłowych.

W latach 1933 - 1939 rząd III Rzeszy wykupił część terenów i wysiedlił z nich ludność w celu budowy bazy wojskowej i utworzenia poligonu (okolice wsi Linde). W latach 1934 - 1937 utworzono Wał Pomorski. W 1936 zakończono budowę miasteczka militarnego dla szkoły artylerii Wehrmachtu. W garnizonie Groß Born stacjonowały jednostki dywizji pancernej Heinza Guderiana przed atakiem na Polskę w 1939. Na sztucznie utworzonej pustyni ćwiczyły oddziały Afrika Korps dowodzone przez gen. Rommla.

We wrześniu 1939 zorganizowano tu obóz jeniecki - początkowo przejściowy (Dulag), a od 9 listopada dla szeregowców (Stalag). Obóz ten funkcjonował do 1 czerwca 1940, po czym został przekształcony na oficerski (Oflag) "II D Groß Born", położony w pobliżu miejscowości Westwalenhof (dziś Kłomino). do połowy 1942 przebywali tu jeńcy francuscy, później polscy. W lutym 1941 w obozie było 3731 Francuzów, a w styczniu 1945 5391 Polaków. Przetrzymywany był m.in. Leon Kruczkowski, a także trafiła tu duża część żołnierzy powstania warszawskiego.

W 1945 żołnierze niemieccy opuścili miasto, po czym zajęła je Armia Czerwona, kontynuując jego militarny charakter. Utworzono bazę Północnej Grupy Wojsk. Teren był doskonale strzeżony, a w ewidencji gruntów figurował pod nazwą tereny leśne i był oderwany od struktury terytorialnej Polski. Nieopodal Bornego Sulinowa na zamkniętym terenie w Brzeźnicy znajdował się jeden z magazynów radzieckiej broni nuklearnej przechowywanej na terenie Polski, przeznaczonej do użycia (według planów operacyjnych) w czasie wojny z Zachodem – również przez Wojsko Polskie.

Do 12 października 1992 wojsko radzieckie (w tym czasie już rosyjskie) ostatecznie opuściło Borne Sulinowo - byli to żołnierze 15.000 kontyngentu 6 Nowogrodzko - Witebskiej Gwardyjskiej Dywizji Armii Rosyjskiej. W kwietniu 1993 miasto zostało przekazane polskim władzom cywilnym. Po oficjalnym otwarciu miejscowości, 15 września Rada Ministrów RP nadała jej status miasta. Tym samym rozpoczął się proces zasiedlania.