Bronisław Laliczyński
Z Wikipedii
Bronisław Laliczyński, (ur. 14 marca 1897 - zm. 18 marca 1966) - generał Wojska Polskiego.
Urodził się w Konkolnikach w pow. Rohatyn, w województwie stanisławowskim. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Brał udział w walkach tej formacji, wkrótce został podoficerem, a 20 sierpnia 1916 r - aspirantem oficera. W wolnej Polsce wybrał karierę zawodowego wojskowego. Miał opinię energicznego oficera. Posługiwał się płynnie językami: niemieckim i rosyjskim.
W okresie międzywojennym pełnił następujące funkcje w Wojsku Polskim:
- dowódcy batalionu w 23 pp. (od czerwca 1919 r.),
- dowódcy obozu jenieckiego w Biedrusku,
- komendanta wojskowego w Lublinie,
- dyrektora nauki w Centralnej Szkole Strzeleckiej,
- Komendanta Batalionu Szkolnego, w stopniu majora, następnie podpułkownika ( w latach 1931-33 Centralnej Szkoły Podoficerów Korpusu Ochrony Pogranicza) w Twierdzy Osowiec.
Był odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz Orderem Odrodzenia Polski. Wnioskując o to odznaczenie jego zwierzchnik gen. br. Jan Kruszewski (1888-1977)tak uzasadnił wniosek: "...w Ossowcu wykazuje niepospolite zalety organizacyjne i kierownicze stawiając szkołę na bardzo wysokim poziomie. Niezwykle dobre rezultaty osiagane przez szkołę są wynikiem jego niestrudzonej pracy i energii..."
W wojnie 1939 r. dowodził 4 pp. Legionów z Kielc. Pułk ten walczył nad Wartą na pd. skraju obrony 10 Kaniowskiej Dywizji Piechoty Armii "Łódź". Natarcie żółnierzy ppłk. Br. Laliczyńskiego w kierunku Zapolic i Strońska w celu likwidacji przyczółka niemieckiej 17 Dywizji Piechoty zaległo w ogniu silnej artylerii. W odwrocie 4 pp. wybawił z z okrążenia w lasach łagiewnickich warszawski 30 p. Strzelców Kaniowskich i dotrał do Modlina. Po kapitulacji tej twierdzy ppłk. Br. Laliczyński dostał się do niewoli. Za dowodzenie w walkach wrześniowych został odznachony krzyżem Virtuti Militari.
Po wyzwoleniu z obozu jenieckiego służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Zmarł w Londynie. Jego prochy zostały przywiezione do Polski i spoczywają wśród poległych żołnierzy w 1939 r. na wojskowym cmentarzu w Strońsku nad Wartą.
