Brunon Kudera
Z Wikipedii
Brunon Kudera (ur. 18 czerwca 1876 w Mysłowicach; zm. 11 lutego 1940 we Lwowie), był adwokatem, śląskim działaczem społeczno-politycznym i wiceburmistrzem Mysłowic.
[edytuj] Biografia
W 1903 r. ukończył studia prawnicze na uniwersytecie we Wrocławiu. Tamże, wspólnie z Wojciechem Korfantym, Konstantynem Wolnym, Jakubem Kowalczykiem i Janem Dembińskim, działał w zakazanym w roku 1899 propolskim Towarzystwie Akademików Górnoślązaków. Po studiach pracował jako adwokat na Śląsku, angażując się jednocześnie bardzo aktywnie w działalność w propolskich organizacjach społecznych i politycznych: m.in. w Zw.G. „Sokół”, Zjednoczeniu Zawodowym Polskim, Związku Inteligencji Polskiej na Górnym Śląsku. Ponadto był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół Nauk, dyrektorem Uniwersytetu Ludowego w Bytomiu i członkiem Rady Nadzorczej spółki czasopisma „Katolik” w Bytomiu. W 1919 został wybrany do rady miejskiej Bytomia, gdzie przewodniczył Polskiemu Klubowi Radnych, wspomagając jednocześnie sekretariat plebiscytowy. Po plebiscycie i III powstaniu śląskim oraz przyznaniu Bytomia Niemcom wrócił do Mysłowic, gdzie w 1922 otworzył kancelarię adwokacką i notarialną. W tym samym roku został radnym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej Województwa Śląskiego. W 1927 został wybrany wiceburmistrzem Mysłowic.
We wrześniu 1939 r., podczas ucieczki przed Niemcami, został w pobliżu Lwowa aresztowany przez władze sowieckie i uwięziony w obozie w Charkowie, z którego został zwolniony na początku 1940 r., w stanie bliskim załamania nerwowego. Zmarł we Lwowie kilka tygodni później, 11 lutego 1940 roku.
