Caproni Ca.101
Z Wikipedii
Caproni Ca.101 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Włochy |
Wytwórnia | Caproni |
Typ | samolot bombowy, rozpoznawczy, pasażerski |
Konstrukcja | trzysilnikowy grzbietopłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga | 3 |
Historia | |
Data oblotu | 1927 |
Dane techniczne | |
Napęd | 3 silniki Piaggio Stella VII |
Moc | 343 kW (370 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 19.65 m |
Długość | 15.30 m |
Wysokość | 4.0 m |
Powierzchnia nośna | 61.50 m² |
Masa | |
Własna | 3120 kg |
Startowa | 5370 kg |
Osiągi | |
Prędkość max. | 165 km/h |
Prędkość przelotowa | 131 km/h |
Pułap | 6100 |
Zasięg | 2000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 lub 3 km kal. 7.7 mm, 500 kg bomb | |
Liczba miejsc | |
6 | |
Użytkownicy | |
Włochy, Węgry |
Caproni Ca.101 - włoski samolot bombowy i transportowy, powstały w drugiej połowie lat 20. XX wieku.
Ca.101 był rozwinięciem konstrukcji Caproni Ca.97, od którego różnił się większymi rozmiarami oraz zastosowaniem trzch silników zamiast jednego. Początkowo w samolocie stosowano silniki Armstrong Siddeley Lynx o mocy 200 KM każdy, produkowane na licencji w firmie Alfa Romeo, później jednak zastąpiono je mocniejszymi Piaggio Stella VII (370 KM). Pewna część samolotów służyła z gwiazdowymi silnikami Walter Castor o mocy 240 KM lub Alfa Romeo D2 o mocy 270 KM.
Samolot został oblatany w 1927 r. i już wkrótce skierowano go do produkcji seryjnej. Samoloty tego typu wzięły udział w działaniach wojskowych już podczas wojny włosko-abisyńskiej w latach 1935-1936, był wykorzystywany jako lekki bombowiec oraz służył do transportu żołnierzy. Mimo, iż samolot był wolny, to jednak mocna konstrukcja, pozwalająca korzystać z lotnisk polowych, oraz brak lotnictwa myśliwskiego Abisynii sprawiały, iż Ca.101 sprawdzał się w roli bombowca, a także jako samolot transportowy. Z czynnej służby wojskowej we włoskich siłach zbrojnych Ca.101 wycofano wkrótce po zakończeniu wojny abisyńskiej, choć samoloty w wersji cywilnej, jako pasażerskie, latały do początku II wojny światowej.
Ca.101 ma także rekord długości lotu: w 1933 r. Mario de Bernardi wraz z sześcioma pasażerami przeleciał bez międzylądowania z Rzymu do Moskwy.
Udział w działaniach II wojny światowej wzięły węgierskie Ca.101, których pierwsze egzemplarze zostały zakupione w 1929 r. Część z nich uczestniczyła w walkach z ZSRR w 1941 r.
Rozwinięciem konstrukcji była niezbyt udana wersja dwusilnikowa Caproni Ca.102, jednosilnikowy Caproni Ca.111 oraz Caproni Ca.133, który wszedł do użytku w 1935 r.
[edytuj] Warianty
- Ca.133 - samolot bombowy i transportowy
- Ca.133S - samolot sanitarny
- Ca.133T - przystosowany do przerzutu ludzi
[edytuj] Opis konstrukcji
Trzysilnikowy samolot transportowy i bombowy w układzie grzbietopłata. Konstrukcja mieszana. Trzy silniki (Piaggio Stella VII.C, Walter Castor lub Alfa Romeo D2 ) podwieszane pod skrzydłami w gondolach, śmigło dwułopatowe, metalowe. Podwozie stałe, koła kryte owiewkami.