Chow Chow
Z Wikipedii
Chow chow | |
Chow chow |
|
Kraj patronacki | Wielka Brytania |
Kraj pochodzenia | Mongolia |
Wymiary | |
Wysokość | 48 - 56 cm (psy), 46 - 51 cm (suki) |
Klasyfikacja | |
FCI | Grupa V, sekcja 5, numer wzorca 205 |
AKC | Non-sporting |
ANKC | Grupa 7 - (Non-sporting) |
CKC | Grupa 6 - (Non-sporting) |
KC(UK) | Utility |
NZKC | Non-sporting |
UKC | Grupa 5 - Northern Breed |
Wzorce rasy | |
FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC |
|
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Chow chow - jest to jedna z ras psów, należąca do grupy szpicy i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpicy azjatyckich i ras pokrewnych.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny
Rasa chow-chow jest pochodzenia Mongolskiego, znana jest już od ponad 2000 lat, ale została opisana dopiero w 1903 roku przez American Kennel Club. Rasa ta kiedyś była używana do polowań na wilki, gdyż chow-chow’y mają długo sierść około 10 cm, posiadają również grubą skórę około 3-4 mm, a do tego są bardzo zawzięte. Ze względu na ich wytrzymałość, siłę i odporność na trudne warunki pogodowe wykorzystywano je również jako środek transportu w górach Tybetu.
[edytuj] Wygląd
Chow-chowy chodzą bardzo lekko, z wypiętą klatką i puszystym ogonem noszonym na grzbiecie. W wieku dorosłym ich gęsta grzywa upodabnia je do lwów.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Chow-chow’y mają jednolite ubarwienie sierści, występujące w kolorze: rudym, czarnym, białym, kremowym i niebieskim. Sierść psów tej rasy jest gęsta, puszysta i dwuwarstwowa. Charakterystyczną cechą tej rasy jest czarno-niebieski język, dziąsła i podniebienie. Ich gęsta i puszysta sierść powoduje grubszą i odstraszającą sylwetkę.
[edytuj] Zachowanie i charakter
Lubią być w centrum zainteresowania. Mają dobry kontakt z ludźmi. Są spokojne, lubią spacery. Dorosłe psy już nie wiedzą co to zabawa. Osobniki tej rasy nie potrafią się bawić jak szczeniaki, albo inne przedstawiciele ras. Suki bywają agresywniejsze i bardziej szczekliwe. Nie nadają się na szkolenie, czy na stróża.
[edytuj] Zdrowie i pielęgnacja
U samic tej rasy może pojawić się linienie (co u samców nie występuje), a nawet zrzucenie sierści po oszczenieniu się. Ich pielęgnacja obejmuje regularne szczotkowanie oraz rzadsze kąpiele. Częste uczulenia spotykane są po szczepieniach.