Czarna skrzynka
Z Wikipedii
Czarna skrzynka (ang. flight data recorder, niem. Flugschreiber) to urządzenie rejestrujące parametry lotu samolotu. Zapis ten wykorzystywany jest w celu ustalenia przyczyn i przebiegu nienormalnego zachowania samolotu (w szczególności po katastrofie – do badania jej przyczyn).
Czarne skrzynki konstruuje się tak, by były zdolne przetrwać katastrofę. Zwykle na pokładzie samolotu zainstalowane sa dwie czarne skrzynki, umieszczone w przeciwleglych krańcach kadłuba (w okolicy nosa i ogona). Starsze czarne skrzynki zapisywały parametry lotu w postaci rowka żłobionego w przesuwającej się taśmie aluminiowej. Większość dzisiejszych czarnych skrzynek to zapętlona taśma magnetyczna. Najnowsze konstrukcje zapisują dane w pamięci w układach scalonych (brak zawodnych części mechanicznych). Dzisiejsze czarne skrzynki zapisują około 300 różnych parametrów.
Wbrew nazwie czarna skrzynka nie jest wcale czarna. Jej obudowa jest pomalowana jaskrawo-pomarańczową farbą, aby łatwiej było ją odszukać wśród szczątków samolotu.
Miejsce katastrofy (ang. crash-site) zwykle bada specjalna komisja złożona z przedstawicieli linii lotniczych, których samolot uległ wypadkowi, przedstawicieli służb ratowniczych i innych (np. gdy zachodzi podejrzenie, że katastrofa jest wynikiem przestępstwa). Znalezione czarne skrzynki są zabezpieczane a następnie komisyjnie otwierane. Odczytane dane wraz z zapisem rejestratora rozmów pomagają ustalić przyczyny i przebieg katastrofy. Badająca wypadek komisja przedstawia raport, który opisuje przebieg zdarzeń, podaje przyczyny, wskazuje ewentualnych winnych oraz wskazuje jakie należy przedsięwziąć działania aby danego typu katastrofa się nie powtórzyła.
Większość samolotów latających w Polsce posiada czarne skrzynki produkcji ATM.
