Dąb bezszypułkowy
Z Wikipedii
| Dąb bezszypułkowy | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | oczarowe |
| Nadrząd | Jungladanae |
| Rząd | bukowce |
| Rodzina | bukowate |
| Podrodzina | bukowe |
| Rodzaj | dąb |
| Gatunek | dąb bezszypułkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Quercus petraea Liebl. 1784 | |
Dąb bezszypułkowy (łac. Quercus petraea (Mattuschka) Liebl. Fl.Fuld.403 1784; O.Schwarz Journ.Bot.Lond.l XXIII.50 1935, syn. Quercus sessilis Ehrh.) - gatunek dębu, drzewa liściastego z rodziny bukowatych, występujący w Europie Środkowej, Irlandii, Wielkiej Brytanii, południowej Skandynawii, aż po tereny Włoch i Bułgarii. Tworzy dąbrowy (Quercetum), występuje także w lasach mieszanych, łęgach i grądach.
W Polsce występuje rzadziej od dębu szypułkowego, z którym tworzy mieszańce o cechach pośrednich (Quercus x rosea Bechst.).
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Korona drzewa szerokojajowata, z czasem rozrasta się na szerokość.
- Pień
- Osiąga 40 m wysokości, zazwyczaj prosty, z wiekiem często staje się poskręcany.Kora u młodych drzew jest gładka, z czasem staje się szorstka, podłużnie bruzdowata, szarobrązowa.
- Drewno
- Biel miękka, o barwie biało - żółtawej. Twardziel ciężka, odporna na ścieranie, twarda, barwa brunatna.
- Pąki
- Szczytowe są jajowate, obłe. Łuski brązowe, ciemnobrązowo obrzeżone, pokryte srebrzystym meszkiem.
- Liście
- Długości 5-12 cm, ustawione skrętolegle. Blaszka liścia z 5-8 zatokowato zaokrąglonymi klapami, z krótkim ogonkiem. Klapy blaszki regularne, niezbyt głęboko wcięte. Młode liście pokryte puszystymi włoskami, z czasem zanikają, pozostający tylko na spodzie blaszki. Nerwy boczne dochodzą prawie wyłącznie do szczytów klap.
- Kwiaty
- Kwitnie ok. 2 tyg. później niż dąb szypułkowy. Gatunek jednopienny, kwiaty męskie tworzą zielonkawe, zwisające kotki. Siedzące lub na szypułkach do 10 mm długich kwiaty żeńskie są również zielonkawe, występują pojedynczo lub zebrane po 5.
- Owoce
- Orzech nazywany żołędziem. Długość 16 - 35 mm, grubość 8 - 16 mm. Najgrubsza część w 1/3 długości, rzadziej w połowie. Znamię wypukłe, szczyt zaostrzony. Miseczka obejmuje tylko żołędzia. Dojrzały żołądź jest podługowato-owalny, zwykle jednolicie ciemnobrunatny.
- Biotop
- Preferuje klimat umiarkowany, łagodny i wilgotny. Tworzy czyste dąbrowy i lasy mieszane z innymi gatunkami dębów, kasztanem, bukiem i grabem. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, lekko kwaśnych. Najwyżej stwierdzone występowanie - Alpy i Pireneje - 1800 m n.p.m, góry Elbrusu w Azji - 2400 m n.p.m. W Polsce na ogół nie przekracza wysokości 550 m n.p.m. Najwyżej odnotowano go w Gorcach – 750 m n.p.m.
[edytuj] Zastosowanie
Dostarcza szczególnie cennego drewna, używanego do budowy okrętów, wytwarzania mebli i podłóg. Wykorzystuje się je także do budowy antałków, w których leżakują cenne alkohole.
[edytuj] Szkodniki i choroby
- patrz dąb szypułkowy
