Długosz królewski
Z Wikipedii
| Długosz królewski | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | paprotniki |
| Podgromada | Polypodiophytina |
| Klasa | paprocie |
| Podklasa | długoszowe |
| Rząd | długoszowce |
| Podrząd | Osmundineae |
| Rodzina | długoszowate |
| Rodzaj | długosz |
| Gatunek | długosz królewski |
| Nazwa systematyczna | |
| Osmunda regalis | |
Długosz królewski (Osmunda regalis L.) - wieloletnia paproć o zasięgu kosmopolitycznym. W Europie przede wszystkim w części zachodniej. W Polsce bardzo rzadki na niżu, w górach nie występuje. Preferuje wybrzeża o klimacie łagodnym zimą.
Długosz królewski w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych został określony jako narażony na wymarcie.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- wysokość 50-160 cm, roślina z podziemnym, rozgałęzionym kłączem, z którego co roku wyrasta wiele pionowo rozwiniętych liści.
- Liście
- po rozwinięciu są nagie, skórzaste, cienkie i prześwitujące. Blaszka liściowa jest owalna lub podłużnie jajowata. U długosza liść dzieli się na część asymilującą i część służącą rozmnażaniu. Dolna część podwójniepierzastych liści ma podłużne, zielone listki z zaokrąglonym szczytem, brzegiem falisto karbowane. Odcinki górnej części liścia są przekształcone w liczne sporangiofory, na brzegach których powstają zarodniki ułożone kłosowato. W dojrzałym stadium górna część liścia przybiera barwę rdzawobrunatną.
- Zarodniki
- zielone, nie znoszą długotrwałego wysychania czy niekorzystnych warunków otoczenia, lecz są przygotoane do szybkiego kiełkowania. Powoduje to znaczne przywiązanie do okreslonych, stałych siedlisk. Dojrzewają od czerwca do lipca.
- Biotop, Wymagania
- olsy, zarośla wierzbowe, torfowiska, podmokłe, cieniste lasy. Podłoże kwaśne, gleba wilgotna, torfiasto-próchniczna lub piaszczysto-gliniasta. Miejsca półcieniste. Jest wskaźnikiem wilgotnego podłoża.
[edytuj] Zastosowanie
W Europie Zachodniej jako roślina ozdobna.
[edytuj] Ciekawostki
U długosza zaobserwowano, że nie tylko pojedyncze listki, ale nawet ich części mogą pełnić różne funkcje.
[edytuj] Stanowiska w Polsce
Pochodzenie łacińskiej nazwy długosza - Osmunda - nie jest jasne. Prawdopodobnie pochodzi ona z nazewnictwa ludowego, być może od saksońskiego imienia Thor (= Osmund, Osmunder). Nazwa ta oznaczałaby więc roślinę poświęconą Thorowi (Rejewski 1996).
