Difenhydramina
Z Wikipedii
Difenhydramina, chlorowodorek difenhydraminy, C17H21NO · HCl - pochodna etanoloaminy, lek przeciwhistaminowy pierwszej generacji dostępny bez recepty. Wykazuje silne diałanie ośrodkowe i cholinolityczne. Hamuje podrażnienie błędnika. Podawany jest profilaktycznie w celu zapobiegania kinetozom. Działa dwa razy silniej od dimenhydrynatu.
[edytuj] Działanie i użycie
Difenhydramina działa na ośrodkowy układ nerwowy, blokując działanie histaminy w receptorach H1. Zmniejsza kurczliwość mięśni gładkich. Stosowana w przypadkach choroby lokomocyjnej, nieżytu nosa wywołanego alergią, pokrzywki oraz po użądleniach i ukąszeniach owadów.
Difenhydramina, tak jak inne leki przeciwhistaminowe pierwszej generacji, wykazuje działanie antycholinergiczne, dlatego powszechnym efektem ubocznym jest senność wraz z nadmiernym uspokojeniem, obniżeniem sprawności ruchowej, suchością w ustach i gardle, zaczerwienieniem skóry, szybkim i nieregularnym biciem serca, porażeniem akomodacji oka, światłowstrętem (fotofobia), utrudnieniem oddawania moczu, zaparciami, trudnościami ze skupieniem uwagi, utratą pamięci krótkotrwałej, halucynacjami, dezorientacją i stanami delirium (obłęd, majaczenie).
Ze względu na swoje własności halucynogenne difenhydramina jest używana rekreacyjnie, wywołuje realistyczne omamy wzrokowe i słuchowe wraz z szeregiem nieprzyjemnych efektów ubocznych, podobnych do tych wywołanych użyciem alkaloidów tropanowych.
- Zobacz też
