Dywizja Najwyższego Naczelnika
Z Wikipedii
Jej podstawę stanowiła dotychczasowa Dywizja Małopolska, którą dwukrotnie wzmocniły oddziały Dywizji Wielkopolskiej: raz pod Racławicami, drugi raz pod Szczekocinami. Dywizja walczyła pod dwoma tymi miejscowościami. Później stanowiła główny komponent sił broniących Warszawy. Po odwrocie armii prusko-rosyjskiej spod Warszawy przekazywała swe oddziały do innych dywizji, przede wszystkim do dywizji znajdujących się na prawym brzegu Wisły. Pod koniec października 1794 pozostały z niej tylko szczupłe komendy.
[edytuj] Dowódca:
- gen. Tadeusz Kościuszko