Edmund Osterloff

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Edmund Osterloff (ur. 4 maja 1863 w Gruszczycach k/Sieradza, zm. 23 czerwca 1938 w Radomsku)- pionier i współtwórca polskiej fotografii artystyczne. Pochodził w rodziny wywodzącej się ze Szwecji, której polska linia datuje się od ok. 1835 roku. Był dzieckiem z trzeciego małżeństwa Karola Augusta Osterloffa, właściciela dóbr m.in. na warszawskim Grochowie. Kształcił się w gimnazjum realnym w Kaliszu, a następnie w Szkole Handlowej Kronenberga w Warszawie. Za działalność w kółkach socjalistycznych i partii "Proletariat" aresztowany w 1884 r. i skazany w zbiorowym procesie L. Waryńskiego i przywódców partii na dwa lata więzienia. Po odbyciu kary w Cytadeli wydalony z Kongresówki do Tyflisu, gdzie pozostawał pod policyjnym nadzorem i pracował jako nauczyciel języka niemieckiego (znał także j. rosyjski,francuski i angielski). Po kilku latach wyemigrował do Południowej Afryki wraz z żoną Natalią i dwójką dzieci. Zajmował się farmerstwem do wybuchu wojny angielsko-burskiej. Od roku 1900 mieszkał w Szwajcarii, a następnie krótko w kraju, skąd ponownie udał się do Gruzji (Tyflis). Pracował jako nauczyciel i zajmował się fotografią, utrzymując kontakty z miejscowym środowiskiem artystycznym. W latach 1905-1914 wysyłał swoje prace na międzynarodowe wystawy.W roku 1921 powrócił do niepodległej Polski i osiadł najpierw w Drohiczynie, potem w Milanówku. 0d 1925 mieszkał w Radomsku- dzisiaj jest patronem tamtejszego towarzystwa fotograficznego, które co dwa lata organizuje ogólnopolski konkurs im. E. Osterloffa. Od 1931 należał do Fotoklubu Polskiego, zrzeszającego artystów uprawiających fotografię jako autonomiczną sztukę. Fotograf, którego prace - wystawiane w kraju i za granicą m.in. w Stanach Zjednocznych- porównuje się do malarskich dzieł Milleta, Chełmońskiego, Ruszczyca. Był pod wpływem malarstwa pejzażowego, postaci ludzkie w jego twórczości stanowiły jedynie element sztafażu. Autor ograniczał świadomie efekty charakterystyczne dla fotografii: momentalność i konkretność faktów. Przekonywał umiejętnie widza wartością własnej wizji i głębią emocjonalnego zaangażowania.Większość jego prac znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu.