Egon Müller
Z Wikipedii
Egon Müller (ur. 1948) - żużlowiec niemiecki.
Uczestniczył siedem razy w finałach IMŚ. Raz zdobył tytuł mistrzowski. Był to rok 1983 i finał w niemieckim Norden, gdzie okazał się bezkonkurencyjny, zwyciężając z kompletem punktów. Dwukrotny brązowy medalista DMŚ na torze w Olching (1981) oraz Londynie na torze White City (1982). Trzykrotnie startował w finałach MŚP, zdobywając w 1977 roku w Manchesterze brązowy medal. Ma na swoim koncie tytuły mistrza świata w wyścigach na długim torze w 1974 roku w Schessel, w 1975 w Radgonie, w 1978 w Muhldorf. Posiada w swoim dorobku także dwa srebrne medale: 1980 i 1984, oraz dwa brązowe, które wywalczył na torach w Mariańskich Łaźniach (1976) oraz Korskro (1982). Indywidualny Mistrz RFN z lat 1979, 1981, 1983, 1984, 1985.
Obecnie jest mechanikiem żużlowym. W przeszłości Egon zajmował się silnikami żużlowymi Tomasza Golloba.
|
[edytuj] Osiągnięcia
[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Świata
- 1976 -
Chorzów - 8 miejsce - 8 pkt → wyniki - 1977 -
Göteborg - 7 miejsce - 8 pkt → wyniki - 1980 - Göteborg - 14 miejsce - 4 pkt → wyniki
- 1981 -
Wembley - 7 miejsce - 9 pkt → wyniki - 1983 -
Norden - 1 miejsce - 15 pkt → wyniki - 1984 - Göteborg - 14 miejsce - 3 pkt → wyniki
- 1985 - Bradford - 12 miejsce - 5 pkt → wyniki
[edytuj] Drużynowe Mistrzostwa Świata
do uzupełnienia
[edytuj] Mistrzostwa Świata Par
do uzupełnienia
[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Świata na długim torze
do uzupełnienia
[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa RFN
do uzupełnienia
6 razy: Mauger • Rickardsson — 5 razy: Fundin — 4 razy: Briggs • Nielsen — 3 razy: Olsen • Gundersen — 2 razy: Young • Williams • Moore • Craven • Penhall • Crump — 1 raz: van Praag • Milne • Wilkinson • Price • Knutsson • Szczakiel • Michanek • Collins • Lee • Müller • Jonsson • J. Pedersen • Havelock • Ermolenko • Hamill • Hancock • Loram • N. Pedersen
