Ektenia
Z Wikipedii
Ektenia - rodzaj litanii, obecnej w rozmaitych rytach Boskiej Liturgii w Kościołach wschodnich. Składa się z kolejnych wezwań modlitewnych, śpiewanych jest przez diakona lub kapłana, a lud (lub chór) odpowiada "Panie, zmiłuj się" (cs. "Gospodi pomiłuj") lub "Racz dać, o Panie" (cs. "Podaj Hospodi"). Po ostatnim wezwaniu odpowiedź brzmi "Tobie, o Panie" (cs. "Tobi, Gospodi").
Ektenia jest rozpoczynana i śpiewana przez diakona. Ostatnie wezwanie ektenii często odnosi się do Bogurodzicy. Gdy diakon skończy śpiewać, kapłan śpiewa modlitwę uwielbienia Świętej Trójcy, na którą wierni odpowiadają "Amen" (cs. "Amiń"). Jeżeli nie ma diakona, zarówno ektenię, jak i końcową modlitwę śpiewa kapłan.
Wyróżnia się:
- ektenię wielką - rozpoczyna się, podobnie jak ektenia pokoju, słowami "W pokoju do Pana módlmy się" (cs. "Mirom Hospodu pomolimsia"),
- ektenię pokoju - odmawianą na początku Boskiej Liturgii,
- ektenię żarliwą - rozpoczyna się słowami "Rcem wsi ot wsieja duszy i ot wsieho pomyszlenija naszeho rcem" (cs.),
- małą ektenię (zawierającą tylko dwa wezwania),
- ektenię prośby - cs. prositelnaja jektenija - jedyna z aklamacjami "Racz dać, o Panie" - cs. "Podaj Hospodi",
- ektenię dziękczynną (po Komunii św.).
