Folklorystyka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Folklorystyka - dyscyplina naukowa zajmujaca się badaniem folkloru. Jedna z dziedzin etnografii i antropologii kulturowej. Początki zaintersowania folklorem sięgają drugiej połowy XVII w., ale dopiero w okresie romantyzmu można mówić o początkach folklorystki.

W Polsce za jednego z najważniejszych folklorystów uważa się Oskara Kolberga.

[edytuj] Nurty folkorystyki

Badania zjawisk folklorystycznych w ujęciu historycznym i na tle porównawczym, które eksponują zagadnienia genezy różnych zjawisk folklorystycznych, skupiają uwagę na wzajemnych związkach folkloru i literatury, koncentrują się na systematyzowaniu tekstów folkloru. W Polsce zajmowali się tym: Jan Karłowicz, J.S. Bystroń. Twórcą nowoczesnej komparatystyki folklorystycznej jest historyk literatury Julian Krzyżanowski.
Badania folkloru w jego kontekście kulturowym, zajmujące się też specyfiką funkcjonowania folkloru w obiegu społecznym (folkloru środowiskowego)
Badania folkloru jako integralnej części kultury ogólnonarodowej, które eksponują historyczny charakter folkloru, śledzą jego zmieniające się funkcje społeczne, dążą do scharakteryzowania zróżnicowania regionalnego kultury. Relacje między folklorem a kulturą masową (co doprowadziło do odkrycia w kulturze współczesnej zjawiska folkloryzmu), folklorystyczność pewnych zjawisk w kulturze (włączenie do przedmiotu badań problematyki literatury popularnej i brukowej, komiksu, horoskopu, sennika) oraz zagadnienie ludowości w kulturze (Roch Sulima).
Rejestrowanie folkloru (prace Oskara Kolberga, Józefa Lompy, Lucjana Malinowskiego).
Rozwój genologii folklorystycznej, poszukującej zasad klasyfikacji utworów folklorystycznych niezależnie od ustaleń genologii literackiej.
Estetyka folkloru - poszukiwanie specyfiki folkloru doprowadziło do powstania nurtu, który pojmuje folklorystykę jako dziedzinę wiedzy o sztuce.
Rozwój współczesnej folklorystyki przejawiający się zaktywizowaniem badań nad jej historią, spowodował wzrost liczby reedycji i edycji materiałów folklorystycznych w naukowym opracowaniu (np: „Lud” O. Kolberga, „Nowa księga przysłów polskich S. Adalberga” pod redakcją J. Krzyżanowskiego, „Bajki śląskie” Lucjana Malinowskiego, zbiory Józefa Lompy).