Formalizm rosyjski
Z Wikipedii
Formalizm rosyjski to nowy kierunek nauki w Rosji powstały około 1915 roku w Sankt Petersburgu, będący nową szkołą językoznawczą, związaną głównie z działalnością specjalnie na ten cel powstałego OPOJAZU (Towarzystwo Do Badań Nad Językiem Poetyckim) i moskiewskimi lingwistami w późniejszym czasie. Do najwybitniejszych działaczy OPOJAZU należeli: Borys Eichenbaum, Wiktor Szkłowski oraz luźno związany z grupą Wiktor Winogradow. Oprócz tego formalizm rozwijał się w Moskwie w kole Moskowskij Lingwisticzeskij Krużom, do którego należał m.in. Roman Jakobson, a ich działalnośc była związana z futurystami.
Celem formalistów było utworzenie niezależnej nauki teoretycznej o literaturze, oraz praktyczne dążenie do odnowieina literatury i wyzwolenia jej z więzów tradycyjnej realistycznej poetyki. Głównym hasłem stały się przytoczone słowa Jakobsona: "nie literatura a literackość". Odróżnili język praktyczny od poetyckiego, w którym znaczenie mają najmniejsze nawet dźwięki. Poezja jest nastawiona na sam fenomen wyrażania, jej funkcja komunikatywna sprowadzona do minimum. Znieśli opozycję formy i treści - sens wchodzi w skład formy, dzieło poza formą nie istnieje. Forma służy uniezwykleniu, przekształceniu tego, co potoczne w twór artystyczny. Materiałem, jaki przekształca forma jest język. Stale poszukiwali elementów pozwalających odróżnić teksty jedynie spisane od tekstów literackich zawierających wyższą formę.
