Frankie Goes to Hollywood
Z Wikipedii
| Frankie Goes to Hollywood | |
| Rok założenia | 1980 |
| Pochodzenie |  Wielka Brytania |
| Gatunek | pop |
| Strona internetowa | |
Frankie Goes to Hollywood - brytyjski zespół popowy. Powstał w 1980 r. w Liverpoolu. Jego twórcą był Holly Johnson (właśc. William Johnson) - wokalista wcześniej związany z grupą Big In Japan, znany też jako aktor z kilku małych ról w przedstawieniach teatrów londyńskich.
Spis treści |
[edytuj] Skład
- Holly Johnson - wokalista
- Paul Rutherford (urodzony 8 grudnia 1959 w Liverpoolu) - wokalista
- Brian Nash (ur. 20 maja 1963 w Liverpoolu) - gitara
- Mark O'Toole (ur. 6 stycznia 1964 w Liverpoolu) - gitara basowa
- Peter Gill (ur. 8 marca 1964 w Liverpoolu) - perkusja.
[edytuj] Historia
Jako nazwy użyto tytułu portretu Franka Sinatry pędzla Guya Pellaerta. Zespołem zaopiekowali się znany realizator i producent nagrań Trevor Horn oraz dziennikarz i specjalista od reklamy Paul Morley. Pierwszy z nich stworzył styl muzyczny zespołu Frankie Goes To Hollywood (wykonanie większości partii powierzył doświadczonym instrumentalistom z grupy Iana Dury'ego, a sam uzupełnił podkłady wieloma nowoczesnymi studyjnymi efektami dźwiękowymi), drugi nadał działalności podopiecznych posmak skandalu i rozgłos. W 1984 kwintet zwrócił uwagę świata piosenka "Relax". Jej tekst dotyczył szczegółów pożycia intymnego (z ilustrującego nagranie teledysku wynikało, ze bohaterami utworu są dwaj mężczyźni). Tłem dźwiękowym była nowoczesna, hałaśliwa, narzucająca się słuchaczowi muzyka taneczna. Piosenka wywołała wielkie kontrowersje i nie mogła być prezentowana w środkach masowego przekazu, co jedynie przyczyniło się do jej sukcesu. Później zespół wykonał ją z ekranu w filmie "Świadek mimo woli" (1985, reż. Brian De Palma).
Drugi singel Frankie Goes To Hollywood zawierał utwór "Two Tribes". Tym razem tekst w metaforyczny sposób ujmował temat zagrożenia dla świata ze strony Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego (teledysk przedstawiał brutalną walkę przywódców obydwu mocarstw na ringu). Muzyka, jak poprzednio, zwracała uwagę efektownym brzmieniem i wielką intensywnością rytmu. Obydwa szlagiery znalazły się w programie wydanego niebawem albumu Welcome to the pleasuredome, wplecione między kilka innych piosenek (nowych - "Welcome To The Pleasure Dome", wywodzącej się z ducha "Relax", i "The Power Of Love", przesyconej nieoczekiwanie duchem Ewangelii, oraz przeróbek przebojów "Born To Run" Bruce'a Springsteena, "War" Edwina Starra, "Ferry Cross The Mersey" Gerry Aanf The Pagemakers i "Do You Know The Way To San Jose?" Dionne Warwick), a przede wszystkim ilustracyjne utwory instrumentalne oparte na efektach dźwiękowych Horna.
Wydana dwa lata później płyta Liverpool zawierała bardziej spójny i mniej intrygujący repertuar dyskotekowo-rockowy. Przebojami stały się optymistyczna piosenka "Rage Hard" oraz pełen goryczy i jadu hymn robotniczy "Warriors (Of The Wasteland)".
W 1987 zespół zawiesił działalność. Johnson, skłócony z Hornem (spór, który się między nimi wywiązał, miał epilog w sądzie), zdecydował się na karierę indywidualną. Sygnował płyty Blast (wyd. MCA, 1989), Hollelujah - The Remix Album (wyd. MCA, 1990) i Dreams That Money Can't Buy (wyd. MCA, 1991), z których pochodziły przeboje "Love Train", "Americanos" i "Atlantic City". Odszedł też Rutherford; nagrał album Oh World (wyd. Island, 1989). Horn dwukrotnie podejmował próby reaktywizacji Frankie Goes To Hollywood z nowym wokalistą: w 1987 z Tonym Griffithsem z Band Jo Jo And The Real People, a w 1989 z Graniem Boltem z The Promise.
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Albumy
[edytuj] Materiały oryginalne
[edytuj] Kompilacje
- Bang!… The Greatest Hits Of Frankie Goes To Hollywood (1994)
- Reload - The Whole 12 Inches (1994)
- Maximum Joy (2000)
- The Club Mixes 2000 (2000)
- Twelve Inches (2001)
