Gambit hetmański
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gambit hetmański jest jednym z otwarć szachowych. Powstaje po posunięciach:
- 1. d4 d5
- 2. c4
Jest jednym z najczęściej wybieranych debiutów w grupie debiutów zamkniętych. Białe poświęcają piona w zamian za opanowanie centrum szachownicy. Czarne mogą ofiarę przyjąć, bądź odrzucić.
Pierwsze wzmianki o gambicie hetmańskim można spotkać już w roku 1497 u Luisa Luceny. Debiut ten zyskał wielką popularność pod koniec XIX wieku, dzięki sukcesom Johannesa Zukertorta w Londynie w roku 1883 oraz Harry'ego Pillsbury w Hastings w roku 1885. Największy wkład w rozwój teorii gambitu hetmańskiego mieli Wilhelm Steinitz, Siegbert Tarrasch oraz Akiba Rubinstein. Szczyt popularności gambitu hetmańskiego przypadł na lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku, jednakże i dziś jest on chętnie stosowany przez najsilniejszych arcymistrzów świata.
Rozróżniamy dwa główne warianty gambitu hetmańskiego:
- gambit nieprzyjęty
- 1. d4 d5
- 2. c4 e6
- gambit przyjęty
- 1. d4 d5
- 2. c4 d:c4
Zamiast tych dwóch podstawowych kontynuacji, w wyjściowej pozycji gambitu hetmańskiego czarne mają do wyboru inne posunięcia:
- 2... c6 - obrona słowiańska
- 2... Sc6 - obrona Czigorina
- 2... e5 - kontrgambit Albina
- 2... Sf6 - obrona Marshalla
- 2... Gf5 - obrona bałtycka
- 2... c5 - obrona austriacka
W szachowej encyklopedii debiutów gambit hetmański oznaczony jest kodami od D06 do D69.
