Go
Z Wikipedii
| Artykuły o Go: |
| Artykuły powiązane |
Go (jap. 碁 - go lub 囲碁 - igo, chiń. 圍棋 - wéiqí, kor. 바둑 - baduk, paduk) to starochińska gra planszowa popularna również w Korei i Japonii, a w ostatnich latach zdobywająca rosnącą popularność na całym świecie (w tym także w Polsce). Dla wielu ludzi, głównie ludzi Wschodu, go jest specyficznym połączeniem nauki, sztuki i sportu.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Legendarne początki go sięgają 2000 lat p.n.e., choć udokumentowane świadectwa istnienia tej gry są późniejsze. Najlepiej znane podanie głosi, że wymyślił ją cesarz Szun, by "wzmocnić słaby umysł swojego syna".
[edytuj] Największe osiągnięcia Polaków
- 2006 - Mateusz Surma został Mistrzem Europy Juniorów w Go kategorii wiekowej do lat 12,
- 2000 - Aleksandra Lubos i Jan Lubos zajęli najwyższe miejsce (14) spośród wszystkich par europejskich w Mistrzostwach Świata w Go w Japonii,
- 1983 - Janusz Kraszek zdobył Mistrzostwo Europy w Go
[edytuj] Zasady
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Zasady go.
Zasady go są niezwykle proste:
- Grę rozgrywa dwóch graczy na kwadratowej planszy (goban) przeciętej 19 liniami poziomymi i 19 liniami pionowymi tworzącymi 361 przecięć (skrzyżowań). Niekiedy - zwłaszcza w przypadku graczy początkujących - gra się także na planszach 13x13, a nawet 9x9.
- Gracze kładą na przemian czarne i białe kamienie na przecięciu linii.
- Grę rozpoczyna gracz grający kamieniami czarnymi.
- Celem gry jest otoczenie własnymi kamieniami jak największego terytorium na pustej początkowo planszy.
- Kamieni raz postawionych na planszy nie przesuwa się, mogą natomiast zostać zbite przez przeciwnika.
- Każdy kamień posiada oddechy - puste sąsiednie skrzyżowania połączone z kamieniem prostym odcinkiem. Kamień stojący w rogu ma dwa, na brzegu planszy - trzy, a w pozostałych miejscach cztery oddechy. Kamienie tego samego koloru stojące obok siebie i połączone liniami prostymi tworzą łańcuch, który ma wspólne oddechy - można je zbić albo wszystkie razem albo żadnego. Stojące obok siebie kamienie przeciwnego koloru zabierają sobie nawzajem po jednym oddechu. Kamień (lub łańcuch), któremu przeciwnik zabierze ostatni oddech zostaje zbity i zdjęty z planszy.
- W celu uniknięcia nieskończonych cykli taka sama pozycja na planszy nie może zostać powtórzona. (Tzw. Reguła Superko)
Immanentną cechą go jest możliwość gry z wyrównaniem, umożliwiająca słabszym graczom rywalizację z silniejszymi: słabszy gracz (grający czarnymi) ustawia przed pierwszym ruchem przeciwnika pewną liczbę kamieni wynikającą z różnicy siły gry (handicap).
Mimo prostoty reguł umożliwiającej naukę gry nawet małym dzieciom, go jest grą bardzo trudną, przynajmniej dla komputerów - najlepsze osiągają siłę średniej klasy amatora. Dlatego go jest jedną z niewielu gier planszowych grywanych za pośrednictwem Internetu: nie ma bowiem ryzyka, że przeciwnik będzie sobie pomagał komputerem. Także pomiędzy graczami występują znaczne różnice siły. (Więcej w artykule Programy do go)
Dr Edward Lasker, krewny Emanuela Laskera, mistrza świata w szachach powiedział kiedyś "Jeżeli szachy są królową gier, to go z pewnością jest ich cesarzem".
[edytuj] Przykładowy problem z gry
 1 |
 2 |
 3 |
 4 |
[edytuj] Zobacz też
- Meijin - powieść Yasunariego Kawabaty, japońskiego laureata nagrody Nobla. Tworzą ją zebrane i przeredagowane reportaże, jakie autor napisał dla pewnej gazety na temat ostatniego pojedynku ostatniego mistrza rodu Honinbo.
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Strony polskie
[edytuj] Strony obcojezyczne
- Almost Sente - Komiks o go w wykonaniu polskim, lecz po angielsku
- Sensei's Library - największe Wiki na temat go (anglojęzyczna)
- KGS - Kiseido Go Server
- Pandanet - Internet Go Server
- Dragon Go Server
- Weekly Go Magazine
