Granatnik Pallad M
Z Wikipedii
| Pallad M | |
 |
|
| Pallad M (prototyp) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Polska |
| Rodzaj | granatnik automatyczny |
| Historia | |
| Prototypy | 1986 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 40 mm |
| Nabój | 40 x 47 mm |
| Magazynek | 7 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 880 mm |
| Długość lufy | 270 mm |
| Masa | |
| broni | 8,7 kg (niezałądowanej) 10,5 kg (załadowanej) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 120 strz/min |
| Zasięg skuteczny | 30-450 m |
Pallad M - prototyp polskiego granatnika automatycznego.
[edytuj] Historia
W latach sześćdziesiątych w Zakładach Techniki Specjalnej Instytutu Mechaniki Precyzyjnej opracowano kilka wzorów granatników podwieszanych. Jeden z nich został przyjęty do uzbrojenia jako granatnik wz.74. Jeszcze w trakcie prac nad granatnikiem podwieszanym postanowiono opracować także granatnik automatyczny. W 1968 roku gotowy był projekt zasilanego taśmowo granatnika automatycznego "Tytan", jednak prace nad nim przerwano uznając że nie ma potrzeby opracowywać polskiej konstrukcji, a w razie potrzeby do uzbrojenia zostanie przyjęty sowiecki granatnik automatyczny AGS-17.
W następnych latach Wojsko Polskie nadal nie było uzbrojone w granatniki automatyczne i coraz bardziej odczuwało potrzebę wprowadzenia do uzbrojenia broni o sile ognia większej niż granatnik wz.74. Pod koniec lat siedemdziesiątych postanowiono wznowić prace nad granatnikami automatycznymi. Jednocześnie postanowiono że nowa broń będzie konstrukcją pośrednią pomiędzy lekkimi granatnikami jednostrzałowymi a ciężkimi granatnikami automatycznymi zasilanymi taśmowo.
Efektem prac prowadzonych w latach 1980-86 w Zakładach Techniki Specjalnej (pracami kierował Wojciech Dąbrowski) było powstanie prototypu lekkiego granatnika automatycznego zasilanego z magazynków. Pomimo ukończenia prototypu w 1986 roku w następnych latach konstrukcja nie została wprowadzona do uzbrojenia. Pierwsza publiczna prezentacja prototypu miała miejsce na sopockich targach Military Arms w 1993 roku (broń wystawiono na stanowisku firmy Ostrowski Arms).
W następnych latach granatnik Pallad M pojawiał się nadal na różnych targach broni. Wznowiono także prace nad dalszym rozwojem konstrukcji (prace nad wersją zasilaną zachodnią amunicją 40 x 46 mm SR). W 2004 pojawiły się projekty przyjęcia granatnika jako uzbrojenia pododdziałów lekkiej piechoty (spadochroniarzy i komandosów) ale prawdopodobnie do chwili obecnej Pallad M nie jest produkowany seryjnie.
[edytuj] Opis
Granatnik Pallad M jest samoczynno-samopowtarzalną bronią zespołową. Zasada działania oparta o odrzut zamka półswobodnego. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i seriami. Broń zasilana z magazynków siedmionabojowych. Broń wyposażona w dwójnóg.
| Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
|---|---|
| P-64 | P-83 | P-93 | WIST-94 | MAG | Gward | PM-63 | PM-84 |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | Karabiny maszynowe |
| kbkg wz. 1960 | wz. 88 | wz. 96 | Tor | UKM-2000 |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Pistolety sygnałowe |
| Pallad | RGA-86 | PT-100 | RPG-76 | psygn wz. 78 |
| Granaty ręczne | |
| RGO-88 | RGZ-89 | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| WiR | Pistolet wz. 58 | P-70 | P-75 | P-78A | pm SJ-56 | pm PMM | kb Lantan | kb AKMS wz. 80 | kbk wz. 97 | kbk wz. 2002 | kbk wz. 2005 | kbw Bor | rkm SJ-57 | kbkm wz. 2003 | Pallad M | GA-40 | SBAO-40 | |
