Guy Konopnicki
Z Wikipedii
Guy Konopnicki (ur. 29 września 1948 w Paryżu) – pisarz, dziennikarz i felietonista francuski.
Współpracownik radia France-Culture, członek Francuskiej Partii Komunistycznej w latach 1963-1978; od 1968 do 1970 roku stał na czele Union des Étudiants Communistes. Był dziennikarzem komunistycznego tygodnika France-Nouvelle, następnie sekretarzem generalnym Travail et Culture. Jest autorem esejów poświęconych polityce i literaturze, powieści oraz powieści kryminalnych. Konopnicki był również związany z partią Zielonych (w regionie Ile-de-France).
Konopnicki poświęcił wiele tekstów tematyce żydowskiej, szczególnie zaś trudnej sytuacji francuskich Żydów o lewicowych poglądach wobec krytycznych uwag wystosowywanych przez francuską lewicę na temat polityki Izraela.
[edytuj] Bibliografia
- Ligne 9, 2005
- Prix littéraires, la grande magouille, 2004
- Le camion du froid, 2003
- La gauche en folie, 2003
- Né après, 2003
- Les cent jours : 5 mai-4 août 2002, 2002
- La faute des juifs : réponse à ceux qui nous écrivent tant, 2002
- Pour en finir avec la France éternelle, 2001
- Le jour où Haider, 2000
- Candide 2, le retour, 1999
- Manuel de survie au Front, 1998
- Les filières noires, 1996
- Eloge de la fourrure : petit traité du poil lustré, 1995
- Au nouveau chic ouvrier, 1993
- Chante, petit coq, chante! : chronique des décombres politiques, 1991
- Réflexions sur la question goy (współautor: Brice Couturier) , 1988
- L'Âge démocratique. (suivi de) Repères chronologiques, 1987
- La France du tiercé : ordre et désordre d'une passion populaire, 1986
- L'Amour de la politique, 1985
- Les amoureux de la Veuve, 1983
- La Place de la Nation, 1983
- Les Bouches se ferment : roman policier, 1981
- Le P.C.F.: [Parti communiste français]: ou la Momie de Lénine, 1980
- Au Chic Ouvrier, 1979
- Balades dans la culture : avec arrêts fréquents chez les travailleurs : ballades, 1978
- Vive le centenaire du P.C.F.! : 1920-2020 : pamphlet-fiction, 1978
