Héctor Raúl Cúper
Z Wikipedii
Héctor Raúl Cúper (ur. 16 listopada 1955 roku w Chabas nieopodal Santa Fe), argentyński piłkarz i trener piłkarski. Jako szkoleniowiec RCD Mallorki, którą prowadził dwukrotnie w latach 1997-99 i 2004-06, grał w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. Z Valencią CF dwa razy z rzędu dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym zespół uległ najpierw Realowi Madryt, a później Bayernowi Monachium. Był także trenerem Interu Mediolan.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
Występował na pozycji obrońcy w klubach z Buenos Aires - Ferrocarrilu i Huracanie. W czasie selekcjonerskiej kadencji Carlosa Bilardo osiem razy zagrał w reprezentacji Argentyny.
Sportową karierę zakończył w 1992 roku, w wieku 37 lat.
- 1978-89 -
Ferrocarril Oeste Buenos Aires - 1989-92 - Huracan Buenos Aires
[edytuj] Kariera szkoleniowa
Z niezaliczającymi się do faworytów ligi argentyńskiej Huracanem i Lanusem zdobył wicemistrzostwo kraju. Z tym drugim klubem wywalczył w 1996 roku Copa Conmebol.
W 1997 roku przeszedł do beniaminka hiszpańskiej ekstaklasy RCD Mallorca. Drużynę, w której nie grało wówczas wielu znanych piłkarzy (Dani, Iván Campo, Valeron, Lauren i sprowadzony z Lanus bramkarz Carlos Roa), doprowadził do piątego miejsca w lidze i finału Pucharu Hiszpanii, w którym rzutami karnymi uległa Barcelonie. W następnym sezonie klub zajął trzecią (najwyższą w swojej historii) lokatę w Primera Division oraz, jako debiutant w europejskich rozgrywkach, dotarł do finału ostatniej edycji Pucharu Zdobywców Pucharów. W Birmingham uległ 1:2 Lazio Rzym.
Po tym meczu przyjął propozycję z Valencii. W inauguracyjnym sezonie jego pracy w Walencji, mimo słabego początku (cztery porażki w pierwszych pięciu ligowych spotkaniach), zespół, po zwycięstwach nad m.in. Lazio 5:2 i Barcelonę 4:1, doszedł do finału Ligi Mistrzów, w którym uległ 0:3 Realowi Madryt. W drużynie grali wówczas rodacy trenera Kily Gonzalez i Mauricio Pellegrini, Hiszpanie Gerard i Santiago Cañizares oraz przeżywający drugą młodość obrońcy Jocelyn Angloma i Amadeo Carboni. W następnym sezonie, już z Didier Deschamps'em, Johnem Carew, Vicentem i Rubenem Barają w składzie, Valencia ponownie dotarła do finału Pucharu Mistrzów. I tak jak rok wcześniej przegrała, tym razem po rzutach karnych z Bayernem Monachium. Kibice coraz częściej zarzucali Cúperowi hołdowanie defensywnemu stylowi gry. Po zajęciu tylko piątego miejsca w lidze, trener podał się do dymisji.
Kolejne dwa lata spędził w Interze Mediolan, z którym zdołał jedynie zdobyć wicemistrzostwo Włoch. Niemal przez cały ten czas był krytykowany za apodyktyczność, brak sukcesów na arenie międzynarodowej i zbytnie przywiązanie do gry obronnej. Po konflikcie z nim z klubu odszedł Ronaldo. Po sześciu kolejkach sezonu 2003-04 Argentyńczyk został zwolniony.
Przez kilkanaście miesięcy odpoczywał w swoim domu w Santa Fe. Pod koniec roku ponownie przyjął propozycję z Mallorki, którą zdołał uratować przed spadkiem z Primera Division. Na początku 2006 roku szkoleniowcowi podziękowano za współpracę.
- 1993-95 - Huracan Buenos Aires
- 1995-97 - Lanus Buenos Aires
- 1997-99 -
RCD Mallorca - 1999-01 - Valencia CF
- 2001-03 -
Inter Mediolan - 2004-06 - RCD Mallorca
[edytuj] Sukcesy szkoleniowe
- wicemistrzostwo Argentyny 1994 z Huracanem
- wicemistrzostwo Argentyny 1995 oraz Copa Conmebol 1996 z Lanusem
- finał Pucharu Hiszpanii 1998, III miejsce w lidze w sezonie 1998-99 oraz finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1999 z RCD Mallorcą
- finał Ligi Mistrzów 2000 i 2001 oraz III miejsce w lidze w sezonie 1999-00 z Valencią
- wicemistrzostwo Włoch 2003 z Interem
| poprzednik: Marco Tardelli |
Trener Interu Mediolan w latach 2001-2003 |
następca: Corrado Verdelli |
[edytuj] Ciekawostki
- Jedynym trofeum zdobytym w jego karierze szkoleniowej jest Copa Conmebol (1996). Prowadzone przez niego drużyny czterokrotnie docierały wprawdzie do finałów najważniejszych rozgrywek (Puchar Hiszpanii, Puchar Zdobywców Pucharów i dwukrotnie Puchar Mistrzów), ale w każdym z nich przegrywały.
- Gra na saksofonie.
