Hans Urs von Balthasar
Z Wikipedii
Hans Urs von Balthasar (ur. 12 sierpnia 1905 w Lucernie, zm. 26 czerwca 1988 w Bazylei), teolog szwajcarski, duchowny katolicki, kardynał nominat.
Kształcił się w szkołach zakonnych - benedyktyńskiej w Engelbergu i jezuickiej w Feldkirch; ponadto studiował na uniwersytetach w Wiedniu i Berlinie. W Lyonie obronił doktorat z teologii. W październiku 1929 wstąpił do zakonu jezuitów, odbył nowicjat w Feldkirch. 26 lipca 1939 przyjął święcenia kapłańskie; pracował jako kapelan uniwersytecki w Bazylei, w 1947 zakładał wydawnictwo Johannes Verlag w Einsiedeln. W 1950 opuścił zakon i został inkardynowany do diecezji Chur. Wykładał teologię na wielu uczelniach, był autorem wysoko cenionych publikacji teologicznych (Teologia misterium paschalnego, Burzenie bastionów, Chrześcijanin i lęk, Cordula, Czy Jezus nas zna? Czy my znamy Jezusa? i inne). Jako ekspert brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II oraz później w pracach Światowego Synodu Biskupów. Był doktorem honoris causa szkół teologicznych w Edynburgu, Fryburgu, Münster oraz Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego w Waszyngtonie. Został mianowany członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1969), współpracował przy powstaniu pisma "Communio", otrzymał Nagrodę Pawła VI i Nagrodę Mozarta.
29 maja 1988 Jan Paweł II ogłosił jego nominację kardynalską. Ze względu na podeszły wiek ks. Balthasar został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej; nie dożył uroczystości konsystorza, zmarł dwa dni wcześniej. Warto dodać, że sam nominacji przyjąć nie chciał - odmówił kilakrotnie. Zgoda w 1988 miała być wyrazem posłuszeństwa wobec papieża. Kiedy już zgodził się kapelusz kardynalski przyjąć, był z tego niezadowolony, uważał, że na niego nie zasłużył. Powiedział wtedy, że liczy na rychłą śmierć (przed uroczystością). Bóg wysłuchał jego modlitwy. Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. Miał zostać kardynałem-diakonem S. Nicola in Carcere.
Link zewnętrzny:
