Helena Harasimowicz
Z Wikipedii
Helena Harasimowicz (ur. 23 października 1896 w Stryju - zm. 4 listopada 1981 w Lesznie), polska nauczycielka. Była córką Józefa Harasimowicza (syna Teofila i Eleonory z domu Rondewald) oraz Pauliny z domu Feigel (córki Józefa i Salomei z domu Albinowskiej). Jej rodzice zmarli gdy chodziła do szkoły.
W 1911 ukończyła 3-letnią klasę wydziałową. Uczęszczała do Seminarium Nauczycielskiego w Stryju. Świadectwo dojrzałości otrzymała 9 czerwca 1917 w Stryju. Praktykę nauczycielską odbyła w Niedźwiedziu, okręgu szkolnego w Limanowej. Patent nauczycielski nr 35 otrzymała w Bochni w roku 1919. W 1924 roku ukończyła Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Poznaniu. Do 1939 roku pracowała w szkołach powszechnych w Rogoźnie, Śremie i Poznaniu (szkoła nr 18). Okupację przeżyła w Częstochowie. Od 1 kwietnia 1941 do 16 stycznia 1945r. pracowała w niezorganizowanym tajnym nauczaniu.
Po wyzwoleniu zgłosiła się do Inspektoratu Szkolnego w Częstochowie i otrzymała nakaz powrotu do Poznania, gdzie pracowała do 15 września 1947. Na własną prośbę otrzymała przeniesienie do Leszna i tam pracowała do emerytury.
Helena Harasimowicz spoczęła na cmentarzu parafialnym w Lesznie. W 2002r. rodzina Heleny Jasielskiej przeniosła jej szczątki do Poznania na cmentarz junikowski.
Dokumenty, zdjęcia i listy Heleny Harasimowicz zostały przekazane Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu i wpisane do księgi nabytków pod pozycją nr 244. Jan Harajda opracował materiały pod tytułem Helena Harasimowicz..., które zostały wydane w Poznaniu w lipcu 2005 na płytach CD i nieodpłatnie przekazane m. in. Bibliotece Narodowej w Warszawie, Ossolineum we Wrocławiu, Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu oraz Muzeum w Rogoźnie, Muzeum w Śremie i Muzeum w Lesznie.
