Henryk Glücklich
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Henryk Glücklich urodził się w styczniu 1945 roku. W dzieciństwie mieszkał w małej miejscowości koło Rybnika. W maju 1963 roku trafił do Bydgoszczy, gdyż w jego rodzinnym klubie nie było dla niego miejsca. Z początku nie mógł przebić sie do pierwszego składu, jednak z pomocą znakomitego bydgoskiego żużlowca Mieczysława Połukarda zaczął czynić znaczne postępy. Szybko ustabilizował formę. Przez bydgoskich kibiców nazywany był "małym wojownikiem". W czasie jazdy nie siedział na motorze, gdyż był na to za mały. Lepsze wyniki osiągał stojąc na swojej maszynie. Jego ulubiona akcją była jazda po "samych dechach", czyli pod bandą. Pierwszy znaczący sukces odniósł 21 września 1969 roku w Rybniku. Został Drużynowym Mistrzem Świata. Trofeum to zdobył wspólnie z Andrzejem Wyglendą, Stanisławem Tkoczem, Andrzejem Pogorzelskim i Edwardem Jancarzem. Henryk Glücklich wywalczył 3 punkty wygrywając z samym Ivanem Maugerem. Największy indywidualny sukces Glücklich odnosi w 1970 r. we Wrocławiu. Podczas Indywidualnych Mistrzostw Świata zdobywa 9 pkt i zajmuje ostatecznie 5 miejsce. W 1971 roku stał na czele złotej drużyny. Polonia Bydgoszcz pod przewodnictwem Glücklicha zdobywa w tym roku tytuł Drużynowego Mistrza Polski. W 1972 r. w trakcie finału Indywidualnych Mistrzostw Polski, rozgrywanych w Bydgoszczy, zdobywa brązowy medal. Gdyby nie defekt w ostatnim biegu Glücklich byłby niepokonany. Niestety pech zaczął go dopadać coraz częściej. Kolejne lata nie są już takie udane, jednak do końca lat siedemdziesiątych jest liderem bydgoskiej Polonii i etatowym kadrowiczem. Karierę zakończył w 1981 r.
