Henryk Wereszycki
Z Wikipedii
Henryk Wereszycki (ur. 13 grudnia 1898 we Lwowie, zm. 27 lutego 1990 w Krakowie) - polski historyk, znawca dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX w. i monarchii habsburskiej. Od 1947 r. profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, a od r. 1956 Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pochodził z rodziny żydowskich wydawców i księgarzy we Lwowie. Członek Legionów i POW, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, w czasie wojny w niewoli w oflagu. Od 1947 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1956 Uniwersytetu Jagiellońskiego, w Zakładzie Historii Zachodniej XIX wieku. Po 1976 współpracownik Towarzystwa Kursów Naukowych. Wielokrotnie szykanowany przez władze PRL.
[edytuj] Bibliografia
- Henryk Wereszycki (1898–1990). Historia w życiu historyka, praca zbiorowa pod red. Elżbiety Orman i Antoniego Cetnarowicza, Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, Kraków 2001,
- Ryszard Terlecki, Historyk ciężkich czasów. Prof. Henryk Wereszycki we wspomnieniach i aktach PRL-owskiej bezpieki, Tygodnik Powszechny, Nr 26 (2764), 30 czerwca 2002.[1]
[edytuj] Wybrana bibliografia prac Henryka Wereszyckiego
- Historia polityczna Polski 1864-1918, Kraków 1947
- Koniec sojuszu trzech cesarzy, Panstwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977
- History of Poland, współautorzy: Alexander Gieysztor, , Stefan Kieniewicz, Emanuel Rostworowski, Janusz Tazbir, Panstwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1979.
- Historia polityczna Polski 1864-1918, Wydanie drugie poprawione i rozszerzone, Libella, Paryż 1979.
