Ikona (informatyka)
Z Wikipedii
Ikona w informatyce to niewielki obrazek widoczny na ekranie, stworzony aby symbolizować określony plik, folder, aplikację lub program i stanowić odsyłacz uruchamiający je.
Ikona może być samodzielnym plikiem, lub też mieścić się w innym pliku (np. wykonywalnym). W systemie BeOS ikona jest atrybutem pliku zapisywanym w systemie plików BeFS. Rozmiary ikon zwykle wahają się od 16x16 pikseli do 128x128 pikseli. Ikony były po raz pierwszy wprowadzone w latach 70. przez centrum rozwojowe Palo Alto Research Center firmy Xerox jako narzędzie ułatwiające pracę z systemem operacyjnym dla osób mniej zaawansowanych w informatyce. Pod koniec lat 80 graficzne interfejsy użytkownika oparte na wykorzystaniu ikon zostały rozpowszechnione przez systemy Mac OS i Microsoft Windows, stając się standardem formy komunikacji użytkownika z komputerem.
W systemach Windows ikony zapisywane są w formacie ICO lub BMP. W innych systemach używane są formaty PNG lub SVG.
W pierwotnym znaczeniu nazwa ta pochodzi z języka greckiego (zobacz: ikona), a w znaczeniu omawianym tutaj stanowi zapożyczenie z języka angielskiego.
Zobacz też: interfejs tekstowy.
