Iwan Miczurin
Z Wikipedii
Iwan Władymirowicz Miczurin (Иван Владимирович Мичурин, ur. 27 października[1] 1855 w obwodzie riazańskim, zm. 7 czerwca 1935 w Miczuryńsku w obwodzie tambowskim) - rosyjski, później radziecki hodowca i sadownik, od 1935 członek Akademii Nauk ZSRR i Wszechzwiązkowej Akademii Nauk Rolniczych w Moskwie. Głośny ze swych doświadczeń z zakresu krzyżowania roślin; wyhodował około 300 odmian drzew i krzewów owocowych (jabłoni, gruszy, moreli, śliwy, czereśni, wiśni, winorośli i in.); twórca nowych, kontrowersyjnych metod hodowli roślin. Pomimo, że w swych doświadczeniach w dziedzinie upraw nie posługiwał się powszechnie uznawanymi w świecie zachodnim metodami naukowymi, to udało mu się stworzyć pewną ilość odmian roślin odpornych na surowe warunki klimatyczne panujące w głębi Rosji. Odznaczony Orderem Lenina.
Miczurin był twórcą i propagatorem poglądów, na gruncie genetyki całkowicie błędnych, przypisujących człowiekowi zdolność do niemal dowolnego przeobrażania przyrody. Przypisuje się mu autorstwo sentencji: "Мы не можем ждать милостей от природы. Взять их у нее - наша задача" - "Nie możemy czekać na łaskawość przyrody. Naszym celem jest wziąć ją sobie od niej samemu"[2]. Stworzył także błędną teorię "mentora", tj. "wychowawcy", według której jeśli jeden ze składników - podkładka lub zraz - w mieszańcu wegetatywnym (szczepieniowym) ma przewagę nad drugim, to przyjmuje rolę mentora przekształcając mieszańca tak, że przekazuje mu swoje właściwości i cechy, które sam posiada; dobór odpowiednich mentorów miałby wg Miczurina pozwalać na dowolne kształtowanie cech upraw. Głoszone przez Miczurina teorie nazwano miczurinizmem.
Miczurin stał się później, wbrew swej woli, narzędziem i bohaterem propagandowej kampanii ideologicznej Trofima Łysenki - tzw. łysenkizmu, wywodzącego się z miczurinizmu - przeciwstawiającej naukowej genetyce osiągnięcia hodowców radzieckich, które rzekomo przeczyć miałyby prawom Mendla i całej tzw. "burżuazyjnej" nauki zwanej na użytek propagandy "morganizmem, weismannizmem i mendelizmem".
Miasto Kozłow, w którym Miczurin żył i pracował, jeszcze za jego życia, w 1932, przemianowano na Miczuryńsk. W 1950 bułgarskie miasteczko Carewo (70 km na południe od Burgas, nad Morzem Czarnym) przemianowano - także na cześć rosyjskiego badacza - na Miczurin; w roku 1991 przywrócono poprzednią nazwę.
- Przypisy
- ↑ wg rachuby obowiązującego w Rosji w XIX wieku kalendarza juliańskiego był to 17 października
- ↑ pisał także: "Przy interwencji człowieka możliwe jest zmuszenie każdej formy zwierzęcia lub rośliny do znacznie szybszych zmian, w kierunku pożądanym przez człowieka. Dla człowieka otwiera się więc obszerne pole najpożyteczniejszej dlań działalności"
